Biz de aynıyız dışarısı ayrı dert içerisi ayrı. Ikinkizim var biri bir buçuk biri 3 yaşında. 2 yas sendromu çok beter bi seydi anlatamam ama kardeş olduktan sonra belki duzelecekken daha beter oldu. Oyuncak kiskanmalar, vurmalar, çığlık atmalar. Bi yere gittiğimizde dagitmlarlar. Hiçbir yere görmem o yuzden asosyal oldum. Babaları geldi mi kuzu gibiler birbirleriyle oynarlar baba biraz kızar hafif azarlar o yüzden onun yanında kuzu kuzu otururlar. Ben derim sabahtan akşama kadar anam ağladı eşim inanmaz duruyor ya çocuklar diye. Bazen dozunda kızmak lazım. Ben de iki olunca biri dinlese biri dinlemiyor. Etrafa baksan bi cocuk büyüten sen misin diyip çıkıyorlar yani zor bacım Allah bizim yardimcimiz olsun. Kimse halden anlamiyor