Konu şu ki kızlar bazılarınızda vardır asla yalanı sevmeyen neyse o olur diyen bende öyle bir tipim pembe yalan dahi sevmem neysem oyumdur beklerim ki karşımda öyle olsun olmazsa da hemen soğurum dinlerim birşey demem ama inanmam da doğru dediği lafa bile neyse kaynanam da onlardan biri örneğin bir konu anlatıyor genelde anlattığı konu her konuda diyorda daha çok dediği kendini övdüğü başkasını gömdüğü konular 1 saat önce dinlediğim laf aynı konu 1 saat sonra başkasinin yanında 10 kat üstüne ekleniyor kendini abartmaktan dahada abartıyor başkasını da bildiğim biri bile olsa gömüyor da gömüyor bunu kaçtır yakaladım artık nefret etmeye başladım bide durun asıl bomba benim demediğim lafı başkalarıyla konuşunca demişim gibi söylüyor sesi bana geliyor gelinim böyle dedi diye iyi yönle söyliyor ama ben sevmiyorum ağzıma laf dayıyor bir nevi belkide kötüde demiştir haberim yok bir daha denk gelsem söyliycem benim ağzımla konuşma diye de denk gelemedim ve bazen şımarıkça ağzını büze büze konuşur kızlar normalde öyle değil ama benle konuşunca hep çok bilmiş tavırlar yapıyor yok bacağım güzel millet bana bacağın ne kadar güzel der sarmamı çok beğenirler ben başkasının lavabosuna gidemem diksinirim ayy ne bileyim boş boş konuşuyor boş boş soğudum ya biriyle konuşsun bas bas bağırarak konuşuyor sağır var sanki yalan bence dediklerinim hepsi birkaç saat öncede kızıma şarkı açtım dans ediyoruz hadi hadi gidin yeter bu kadar benim uykum var dedi gözümü bi devirdim ona gördüde mecburiyetten ben burda kalıyorum keyfimden değil ama o da benim evime misafir olarak gelince edep haya biliyoruz yani konuşulması gereken yer var yani bende ona kalk şöyle yap desem nasıl olur sussam olmuyor konuşsam yine olmuyor ben napıcam garip garip insanlarla bilmiyorum.