Sorum yok sadece biraz içimi dökmek istedim uaşadığım travmadan dolayı evde yanlız kalmaya korkuyodum evlendikten sonra bi kedi sahiplendik herşeyiyle ilgilendik kızım annem diye seviyodum artık onun sayesinde korkumu biraz da olsa aşabilmiştim hamile kaldım bana yanaşmamaya başladı hissetti diye fazla takmadım bunlar önemsiz ama anlatmak istedim evimiz üçüncü katta balkon kapılarını açık bırakıp mutfak kapılarını kapatıyoduk kaçmasın diye bn lavabodayken eşim mutfağa girerken oda arkasından hemen balkona çıkmış kaşla göz arasında aşağı atlamış eşim hemen aşağı indi kaçmış aradı taradı bulamadı ertesi gün alt komlunun bahçesine gelmiş oda tam yakalamak isterken kaçmış eve çıkamaz yani sokakla alakası yok kendi kuyruğundan bile korkuyodu yaşayamaz sokağa alışamaz kahroluyorum iki gündür yokluğuna alışamıyorum bugün yanlızken duşa girerken bile korktum o varkwn korkmuyodum miyavlaması bile rahatlatıyodu naşka kedi sahiplenmek istemiyorum arıyoruz ama bulamıyoruz çok üzülüyorum artık
