Yan apartmanda Bi kadın var. Evler çok yakın aradaki boşluğa iki kişi sığar öyle yakın apartmanlar. Neyse evimin karşı üstünde Bi tane kadın var. O ev annesinin evi her gece balkonda. Gündüz de balkonda. Uyu.z oluyorum kadına. Tabi balkonda oluşu değil bizim dairedekilerle bağıra bağıra konuşması. Ya şu an saat 10 buçuk ben yatıp uyuyacağım saat 5 te kalkıp köye gidicem bir de. Ama onun sesinden uyuyamıyorum. Bi tek onun sesi geliyor. Konuştuğu kadın o kadar sessiz ki yani normal tonda. Ama bu bağıra bağıra. Bütün mahallede onun sesi yankılanıyor. Zaten sevemedim kadını bir türlü. 1 buçuk yaşında kızı var resmen çocuğa işkence çektiriyor. Geçen sabah 8 gibi sesleri duyuluyordu çocuğu dövüyordu bildiğiniz acıdım çocuğa Bi de yavrum sessiz sessiz ağlamaya çalışıyor yavru köpek gibi içten içten ağlıyor. Küfürler edip duruyor çocuğa. Hiç ağza alınmayacak şeyler. Çocuk meme istedi diye dövüyor bu arada. B.k iç diyor. İnsan evladına emmek istedi diye öyle der mi. Ben kaç ay uğraştım kızım emsin diye. Yazık ya.
Kadının anneliğini sorgulamak benim haddim değil biliyorum bunu da buraya dedikodu olsun diye de demiyorum o kadar sinirlendim ki. Susmuyor. Her gece böyle. Pencerem kapalı yine ses geliyor. Deli oluyorum