Tam şu an ben de uyurken kızımı izliyorum ve içimden geçirdim iki tane bebeğim var ve ben gün boyu yedirip içirip alt temizleyip çamaşır yemek bulaşık uğraşırken onların yüzüne doya doya bakamıyorum. Ne kadar acı ve bu günler bidaha gelmeyecek. Tüm sorumluluğu almak bence de anneyi tüketiyor. Zamanın sabrın yaşama sevincin.. beş dakikalığına kulaklığı takıp bir şarkı dinlemek ya da iki sayfa kitap okumak,bunları kendimi çok özlüyorum. Ama yorgunluk bazen açlık tuvalete gidememe şahsen beni tüketiyor. Bazen de hayatım yokmuş gibi hissediyorum kaybolmuş gibi