Bugün kızıma bağırdım sebebi geçen gün işediği halının yikadigim halde hala kokmasıydı. Kızım 2 buçuk yaşında kızmaya başladım bazen çok yıpranıyoruz ama o kadar üzüldüm ki sonrasında. Geçen bi video izlemiştim eşim de aynısını söyledi. Videoda şöyle diyor, aslında bebeğiniz sizi, sizin onu sevdiğinizden daha çok seviyor. Ona kızıyorsunuz, bazen vuruyorsunuz ama yine gelip gülmeniz için gözünüzün içine bakıyor, güzel söz söylemenizi bekliyor. Sizi üzdüğü için bile üzülüyor. Bunları konuştuktan sonra kızım uyandı arada müzik açıp kucağımda oynarız oynarken özür diledim ağlamaya başlayınca gözyaşımı sildi anne üzülme dedi. Bu benim için milad oldu. İnşallah sizin için de olur. Aslında sorun ne biliyor musunuz, yemek, çocuk, ev işi, temizlik, milletin ağzı, kocaya ilgi, kendine bakım derken biz yıpranıp gidiyoruz. Eğer bebeğinizi arada bırakacağınız biri varsa 1 saatte olsa disari cikip kafanizi dinleyin ben öyle yaptığımda daha az stresli olur kizmazdim. Anne mutsuzsa çocuk mutlu olmuyor bunu öğrendim