Bulunduğum şehirde yalnızım. Eşim askeri personel. Eve iki üç ayda iki üç günlüğüne gelmek zorunda olan biri. İki tane evladım var şükürler olsun. Biri tam iki yaşında 24 aylık diğeri 8 aylık. Kızım usluydu benim ilk zamanlarında.İkinci bebek haberi çok tedirgin etmedi aksine mutlu olduk ama şimdiyi sorma. Evlatlarım canlarım ama maalesef ikisi de aşırı yaramaz ve aşırı hiperaktif.Benim durumundaki anneler ağır psikiyatri ilaçları kullanıyor ama ben direniyorum hala onlar için. Olayı neden bu kadar acitasyonla anlattın dersen de doğudayız tayin sebebiyle. Kışın iki metre kar,ortalama -10,-20 hava şartları, araba kullanmak imkansız. Bütün evi ben çevirmek zorundayım alışveriş, hastane dışarı işleri vs. Gerisini siz düşünün. Ha şartlar daha olumluysa maddi manevi yönden tabii ki düşünüle bilir ama böyle durumlarda bile ilk çocuğa olan ilgi bölünecek. En azından tek başına ihtiyaçlarını karşılayabilen bir birey haline gelmeden beslenme tuvalet vs düşünülmeden. Bana neden ikinci çocuk derseniz de ilki benim iki buçuk yıl sonra tedavi ile oldu sağlık problemlerim yüzünden. Doğal yolla imkansız denirken oğlum sürpriz oldu bana mucizem❤❤❤❤