Evlendikten sonra namazı terk etmiştim
Şeytan ele almıştı dini bilgim var ama asla bir harekette bulunmuyordum. Millete namaz kıl diye de akıllarda verirdim.
Evliliğimin 4.yilindayim
1.5 yaşında bir Oğlum var. Yürümeyi henüz çözmemişti kendinden küçükler ayaklanmaya başlamış hatta dillenmişti.
Üzülüyordum ama ne zaman nasipse o zaman yürür diyordum
Gazze'de çıkan ilk gün Savaşı'ndan sonra ö leneri gördükten sonra
Tövbe estağfurullah diyip ağlaya sizlaya Rabbimden af diledim
Yarına garantimiz yok iken neyimize güvenipte namaz kilmiyoruz dedim.
Başladım çok şükür namazıma
Oğlumda seccademin ucuna emekleyerek gelip beni izliyordu.
Sonra akşam namazını kılarken bir baktım ki oğlum ayağa kalkmayı öğrenmiş iki üç adım atıp düşüyordu.
Namazda görünce ağlama geldi. Ağladım...
Rabbime ne kadar şükür etsem az hamd senalar Rabbime
Her namaz Kılışımda oğlumda benimle birlikte oturdu kalktı
İbret oldu benim için yüce Rabbim için ne yapsak az asla ona layık bir kul olmadım ibadet yönünden
Ama namazı kıldıktan sonra oğlumun da ilk yürümesi ibretlik bir olay olarak kaldı hafızamda çok şükür namazıma döndüm Kur'an-ı mi okuyorum. Ne kadar şükür etsem az Rabbime...
Anlatmak istedim arkadaşlar sizler için belki normal bir durum olabilir ama benim için değil. ❤