Arkadaşımın çocuğu bir kaza geçirdi ve günlerdir yoğun bakımda cocuk. Çok sık görüşürdük benim çocuğumla yaşıt oynarlardı birlikte. Günlerdir o kadar kötüyüm ki düşünüp düşünüp çocuğu ve ailesini ağlıyorum içim acıyor. Meğer evladına sarılıp yatmak, işine gitmek, evinde yemeğini pişirmek bunlar ne güzel nimetlermiş. Şükredecek ne çok şey var aslında ama göremiyoruz malesef. Sonra böyle bir musibet geliyor Allah tarafından ve dünyanın aslında boş olduğunu anlıyoruz. Rabbım filistindeki kardeşlerimize de yardım etsin Allahim feraha çıkarsın hepsini 