Evet. Ablamı kaybettik 20 ekimde. Ondan sonra dönüm noktam oldu. Depresyona girdim. Herşeye çabuk sinirlenen biri oldum. Hayatın ne kadar boş, anlamsız, tek düze olduğunu gördüm. Sürekli bir şeyleri sorguluyorum şu an tamamen kızıma odaklıyım. Onun geleceği nasıl olur, onu neler bekliyor, onu nelere hazırlamam gerekiyor onu kestirmeye çalışıyorum. Çevremdekiler sürekli benim için bir şeyler yapıyor ama o kadar anlamsız ve boş geliyor ki herşey. Diyorum onca çabaladı, hayatı için çok çabaladı ama ne oldu eline ne geçti diye sürekli kafamda soru işareti cevabı bile koca bir boşluk.