1 hafta oldu ama ne gözlerindeki yaş dindi ne de acım çok acı çekiyorum sürekli gece korkarak uyanıyorum panik atak başlangıcı gibi bir şey oldu yemek yemek bile bana acı veriyor hiçbirsey normale dönmesin istiyorum ama dayanmak güçlü olmak zorundayım aklımı kaybedecem diye çok korkuyorum psikologada gittim ama hersey okadar boşki annem gitti şehir dışında yaşıyor çalışıyor mecbur benide götürmek istedi ama eşimde paramparça ona destek olmak İÇİN gidemedim biraz daha kal dedi canımdan can çıktı 3 gün yaşadı sesimi duyunca elini ayağını gözlerini açmaya çalışan tepki veren yavrumu toprağa verdik bu acı nasıl geçecek ben ne yapacağım yazanlar olmuş yok evlat acısıyla nasıl post açıyorsun yA ben bitmişim ve aklımı kaybetmemek için şurda 2 destek msjı görmek canımın yangınına su gibi geliyor okadar ailemden insan aradı 1 ini açamadım açsam ne konuşacağım ki yaramı kanatacak herkes yargılamayı bırakın insan olun insanların acısına birde saçma sorularla siz de vurmayın