Merak etme canım geçer bu günler ben ikinci kızımı doğum yaptığımda ablası bir buçuk yaşındaydı annem geldi yardıma diye güya malesef hiç yardımcı olmadı lohusayken hem kızlarıma hem annemle ilgilendim çok ağladığım günler oldu hiç bitmicek sandım, ikisiyle misafirliğe gitsem burnumdan geliyordu, eşim normalde çok yardım eder herşeyime ama tam kızımı doğum yaptığım zamanlar balığa gitmeue alıştı o zamanlar bile eşim bile çileden çıkarmıştı beni, artık annemi bile istemiyordum eşimide istemiyordum evimde bana destek olacakları yerde köstek oluyorlardı herşeyime annem halimi gördüğü halde benden bişeyler bekliyordu gerçekten çok acımasız günler geçirdim çevremde o yüzden gördüğü zaman helal olsun tek başına ikisinide büyüttüm diyorlar çünkü biliyorlardı ne halde olduğumu falan o günler geride kaldı çok şükür şuan hala sıkıntı çekiyorum tabikide ama o zamanlarki gibi değil, büyüğü 4 yaşına girdi küçüğü 3 yaşında, şimdi evcilik oynuyorlar ikisi dans ediyorlar boyama oyunları hamur oyunları ne ararsan, geçecek yani bu günlerin sende oturup benim gibi kızlarını izleyeceksin ve duygulanacaksın tek başına yaparsın ben yaptıysam herkes yapar, biraz sabır ve zaman sadece :)))