Seni tenzih ederek söylüyorum yanlış anlama benim düşüncem bu. Eğer bir baba eve geldiğinde benimle iletişim kurmuyorsa, çocukla iletişim kurmuyorsa, bütün hayatı iş ve telefon arasındaki zamanıysa bana göre o çocuğa yapılan en büyük haksızlık böyle bir babayla büyümesi. Evet evlilikte her sıkıntı olur ama bunlar konuşularak, paylaşılarak azalır. Tabi hemen bırak git demiyorum. Bence en doğrusu adam akıllı konuşup profesyonel bir destek almak. Ona rağmen bile bir değişim yoksa ömrümü değer görmediğim bir adama harcamam. 'ağlarken nefretle bakıyor' demişsin. Bana göre o kadar ağır bir cümle ki o. Kocamla kanlı bıçaklı olsam moralimin bozuk olduğunu, ağladığımı, sıkıldığımı görse her şeyi bırakıp yine benimle ilgilenir. Bu yüzden bence değer gördüğün yerde durmalısın. Zaten sen mutlu olmazsan evlatlarında mutlu olmaz..