Canım benim çok üzülerek okudum yazını. Kendimi annenin yerine koydum. Tabi neler yaşadığını bilemem ama baban yıllarca anneni bastırmış dövmüş hor görmüş gibi. Annende bu yüzden yıllar içerisinde babandan korkmuş gibi. Baban izin verniyor babana yemek yapacam vs gibisinden. Eskiden yaşadığı kötü anıları tekrrdan yaşamak istemiyor belli ki .. laf duyup hata yapmaktan kaçıyor gibi geldi bana. Çünkü sende babanı öldürmeyi bile dusunmssun annen içinde neler yaşadı kim bilir...
Kendimi senin yerine koydugumda ise ; herkes annesine ihtiyaç duyar. Yaşımız kaç olursa olsun.. Ben doğuma girdiğimde ilk aklıma annem gelmişti. Keşke dogumhaneye gelse doğum yaparken elimi tutsa diye çok duygusallasmstm. Hatta tatilde denizde boğulurken bile " Allah'ım nefesimin sonuna geldiysem ne olur anneme dayanma gücü ver. Tek evladiyim benden sonra annem dayanamaz" diye dua etmiştim. Ölümü ensemde hissetmeme rağmen yinede ilk annemi düşündüm. Annenin yaşadığı ne olursa olsun yanında olması gerekirdi.
Baban belli ki anlayışlı biri değil. Annene dese ki "kızın sana ihtiyacı var bebeğini kaybetmiş yalnız bırakma git yanında kal bir süre " emin ol ki gelip kalırdı eğer ki eşinden cekingesi yoksa. Benim annemi çağırınca "kızım eşin laf eder belki gelmeyim" der. Baban yüzünden böyle bence. Anneni haklı çıkartmak için söylemiyorum bunu sadece anlamaya çalışıyorum neden bu şekilde olduğunu. Ne olursa olsun yanında olması lazım. Hangi anne evladının yanında olmak istemez ki ?
Ben okadar çok mutsuzum ki eşimle çoğu zaman eşime kızımı bırakıp gideyim anneme diyorum bakacak durumum yok diye ... Bak bende bi anneyim ve kızımı bırakmayı dusunebiliyorum ardımda? Doğru mu ? Değil ! Bunu bende biliyorum ama sağlıklı dusunemeyince, gücün kalmayınca,mutsuz olunca, aynı evin içinde evlendiginden beri değer görmeyince, hep annesine düşkün olunca,seni hiçe sayinca.. malesef kii evladını bile gözün görmeye biliyor ne acı ki... Hiç bir insan durduk yere düşüncesiz,ilgisiz, vicdansız olmaz.. o yüzden illaki bir sebebi vardır.
Benim annem üvey babamdan hamile kalmış ve boşanma kararı aldıkları zaman öğrenmiş hamile olduğunu. Gidip aldırmış. Ben 5 yasindaymisim ozamanlar. 8-9 ay önce bunu itiraf etti bana ve aldirdigim bebegimin acısını senden çıkardım o yüzden sana hiç sevgi vermedim beni affet diye ağladı. Canım çok yandı ama yinede affettim.. Annemde çok acılardan geçti...
Acılardan geçen hiç bir insan eskisi gibi olmaz.. Yüzünden de gozlerinden de o içten gülüşü alır gider acılar. Yaşama sevinci bırakmaz. Çok iyi bilirim bu acıyı.. Annen her ne kadar hatalar yapmış olsa da sen yine de kendi gönlünü kırma yıpratma kendini.
Hayat sınavın bu demekki canım ❣️
Allah bu sınavdan geçmeni nasip eylesin..
Gönlüne dert vermesin ❣️