Çok zor bir gece geçirdik eşimle. Saat başı sıçrayarak uyandık. Saate baktık. İnsanların son saatleriydi, son dakikalarıydı derken bir sürü nedensiz yakılmış sigarayla doluydu kül tabağımız. O saati atlattıktan sonra yüzümde uyuşuklukla uyandım. Acı, kaşıntı, uyuşukluk. Sabaha karşı aynaya bakınca anladım ne olduğunu. Dudaklarım hep dışarıya atmış, uçuklamış. Kulağımda çığlık sesleri vardı tüm gece. Annee diye bağıranlar. Kalbim bir gecede 10 yaş daha aldı. Başım uyuşuk, başım ağır. Nefes almak bu kadar zor muydu? Halbuki depremi yalnızca ekrandan görmüştüm..