Benim iki tane kaynım var büyüğü evli küçüğünün de sevgilisi(kayınvalidemin uzaktan akrabası sayılır aynı köylü diyelim)var. Küçüğü üç yıldır bizimle yaşıyor,eşimin hatrı için onun kardeşi benim kardeşimdir dedim kabul ettim.Allah var kaynımla da aram çok iyidir. Eşimle aynı yerde çalışıyorlar sabah gidip akşam geliyorlar.Geçen haftadan bu gün için aileyle tanışmaya gidicez diye konuştuk kız tarafı da haber veririz falan dedi ama Perşembe günü oğlumun hastaneye yatışı yapıldı. Durumu iyi değildi şimdi şükür iyiye gidiyor ve bende hamileyim bu halimle hastanede olmak çok zor kaldır indir ve dünden beridir kendimde hastayım biraz. Perşembe akşamı eşim ziyarete gelebildi. Dün kimse gelmedi. Bugün erkenci yanımıza gelebilecekken,kızın ailesine gidiceklermiş(kaynım,eşim,kayınvalidem ve kızın dayısı),ama birilerinin yanıma gelip ziyaret etmesine çok ihtiyacım var zaten ailem hep uzakta eşim var o da ben burdayken oraya gidicek. Zoruma gitti kimsenin umru değil sanki biz burda bu haldeyken onlar tatlı kola mı yiycek diye düşünüp duruyorum. Çok emeğim var hepsinde. İlk günden beri eşimin ailesini hep baş üstünde tuttum asla kırmadım her dertlerinde sıkıntılarında vardım. Şimdi bu haldeyken neden kimse haftaya erteleyelim demiyor. Beraber gidelim falan diye ne biliyim. Çünkü gitmeyi bende çok istiyordum. Eşime dedim ben buradayken gidicekmisiniz gerçekten, diyor ki anneme eşim çocuğum hastanede diye dedim o da biz gidelim istemeye gelicek zaten maksat aileler birbirini görsün demiş. Ama bende ailedenim. Hep öyleydi yaa hani. Ne biliyim canım sıkkın hepsini de tam anlatamadım üstün körü işte. Belki de hamilelik psikolojisi artı hastane ve yorgunluk böyle düşündürüyor. Büyük oğlum da yanlarında büyük dediysem iki buçuk yaşında onu da çok özledim. Ne biliyim yaa bana ve tüm hastalara dua edin lütfen. Hastane çok kötü. Siz olsanız ne dersiniz ne hissedersiniz? Bunu kayınvalideme de söyliycem aryıca. Sormak istediğiniz varsa sorabilirsiniz olabildiğince anlatmaya çalıştım.