Ev hayatına alisamamakk

Question

Kizlar merhaaba 25 yaşındayım ve bir tane 2.5 yaşında oğlum var ve evlendiğimden beri dört senedir hep çalıştım ve çok yoruldugum için ve kayınvalidem köye gidicek oğlumu ise giderken birakacagim kimsem yok işimi mecburen bırakmak zorunda kaldım birde oğlum artık bensiz durmuyor ama şuan ev hayatına kendimi çok adeptw edemiyorum maalesef çalışmaya alismisim.  Nasil alışacağım bilemiyorumm :(

Answer 1

Zamanla alışıyorsun. İkisinin de güzellikleri ve zorlukları var. 

Answer 2

Benim kız da 19 aylık ben de öyleyim. Kendimi işe yaramaz hissediyorum. :((( geçecek inşallah. Kreş zamanları yakın. Dönücez inşallah. 

Comments

Valla bizim annemiz de çalışıyordu. Ama biz onu hissetmedik. Evde de sıcak yemeğimiz vardı şükür. Dediğim gibi çocuk yaşıtları ile oynamalı. Tabiki herkesin kendi tercihi

---

Ben tek çocuk olarak büyüdüm, işte annem çalıştığı için ikinci çocuk istemedi belki kardeşim olsa o yaşlarda farklı olurdu bilmiyorum ,herşeyi tek başıma göğüsledigim için de bu duygu bende kalmış olabilir ,kardeşim olsa o yaşlarda belki çok daha farklı hissedebilirdim ,annem  iş hayatına ara vermemek için ikinci çocuk istemedi ,  evde ben çok yanlız büyüdüm  ama ekonomik yönden süper büyüdüm zaten babam iyi bir geliri vardı ama para vs bazen bazı şeyleri kapatmıyor kendim yaşadığım için hala bazen kendimi yanlız hissediyorum

Bu arada ben üniversiteye gidince annem emekli oldu ,benim 20 yaşında kardeşim oldu :D hayatındaki aldığı en iyi karardı annemin bence

o çok şanslı mesela şuan 15 yaşında, ben 35 oldum,onlar  annemle çok bağlılar ,malesef annemle benim aramda o bağ yok ,çünkü ben hep herşeyi kendi başıma halleden cocuktum ,benden  o zaman o beklendi , öyle yetiştim büyürken annem çalışıyordu ,bana fazla vakit ayiramiyordu, o yüzden aşırı bağlı değiliz , ama kardeşim emekli olunca doğduğu için üzerine çok düştüler, bütün vakitleri onunla geçti , onlar  annemle  aşırı bağlı birbirlerine ,benle annemde o bağ yok malesef.

Birde ben bayanların çalışmasına karşı değilim, sadece iki şeyi beraber sürdürebileceklerse yapsinlar, annem gibi çok uzun saatler çalışıp ,çocuk da yanlizlik hissi oluşuyorsa kötü ,çocuklarına ve ekonamik koşullarına göre davranılmalı anneler, çalışma saatleri özellikle ,bizim ailede babamın  çok iyi geliri vardı ,annemin çalışmasına ihtiyaç yoktu, benimle vakit geçirebilirdi, bende onun kızgınlığı var kısacası anneme  karşı ,ben anneme ihtiyaç  duymuştum , yani vaktinde bunu söylediğim zaman beni pek dinlemediler ,o yüzden bu durumu pek çocuğuma yaşatmak istemiyorum.

---

Yani kızlar çok uzun yazdım kusura bakmayın 8-5 çalışırsın akşam ailen ile yemek yersin sorun yok, bir öğretmen olursun hemşire olursun,yada düzgün çalışma saatin olur ,çocukla vakit gecirecek vaktin olur sorun yok ,o zaman ama benim annem gibi sabah 9 da çıkıp gece 10 geliyorsan , eve yatmadan yatmaya çocuk etkileniyor Türkçesi özel sektörde bir çok kişi çok geç saatlere kadar çalışıyor ,ben ailem ile , bir akşam yemeği baş başa yemezdik herşeyimi tek başıma yaptım ne icin oysa babam iyi kazanıyordu bendeki onun burukluğu calisma saatleri makul olduğu sürece çalışmalı bayan, cocugada vakit ayırmalı öncelik çocuk olmalı sadece bu fikrim

---

Canım buradaki örneklere bakıldığında çalışmayan kadını kocası genel olarak eziyor. Her kadının bir çıkış kapısı olmalı. Çalışmayı tercih etmeyebilir o ayrı. Ama bilezik lazım kolda. Annenin şartları zormuş seni de bu durum hırpalamış. Muhtemelen o da size gelecek kurduğu için işine devam etti. Çalışan kadına evde durmak adapte olmak cidden zor. İki ay yaz tatili bitse diye bakıyorum ben sonlara doğru. Alışan bünye istiyor. Çocuk haleye sarıldım kocaman

---

Teşekkür ederim canım evet ya benim aile yapim ataerkil değildi, annem daha baskın bir karakterdi , haklısın asla kadın kendini ezdirmemeli  , şimdi aslında kötü yanlarıda  varda ,iyi yönleri de var ,bende anneme benzedim o konudan mesela hiç eşe yada başka kişilere kendimi ezdirecek şekilde büyümedim,ataerkil bir ortamda büyümedim ,yaptığım evlilikde ona göre oldu , hep bizde bu annemin o dik duruşunun da katkıları yok diyemem.

birde annenin psikolojisini evde durmak bozuyorsa makul saatlerde çalışmak daha iyi çünkü anne ruhsal olarak iyi değilse, zaten evde durmak boguyorsa ,bebeğe de iyi yansımayacak  o duygular.

Answer 3

Evde ne kadar ev isi yaparsanız yapın iş hayatına alışıksanız eğer yine de tatmin etmeyecektir şuradan yola çıkıyorum benim annem 14 yaşından itibaren çalışan birisi bende de çalıştı 45 yaşında tekrar doğum yaptı ve işi bıraktı ben onunla büyüdüm onun halinin tanığıyım geceye kadar da ev işi yapsa o ev işi onu ayrı yere koyardı ve çözümü şu oldu bir hobi edinmek öncelikle Arapça öğrendi 2 saatlik kursa gitti Kuran'ı-Kerim okumaya başladı Sadece 6 ay gitti ve bu bile ona çok iyi geldi evdeki hali değişti 2 saatte bile. Sonra bunu ilerletti dil için tekrar kurslara gitti şuanda evde çocuklara dil öğretiyor Kuran okumayı öğretiyor sayesinde kardeşim de öğrendi ve o zamanlar o sınırlı annem gitti ve bizimle daha çok vakit geçirdi o öğrenirken bizle okudu beraber hatim yaptık vs. Annemin hayatından örnek vermek istedim size ve çocuğu olarak nasıl gördüğümü 

Answer 4

Teselli veremicem bende sürekli çalışan biriydim oğlum doğunca bıraktım 2 buçuk yaşında halen alışamadım 

Comments

Ben işi bırakali neredeyse bir ay olucak bazen gidiyorum eski iş yerime ama ev hayatına hiç alışamadım inşallah alışirs:)

Answer 5

Bu bakış açısıyla alışman zor olur canim, ama su an bebeğinin en  çok sana ihtiyacım var. Çabuk büyüyorlar, onunla güzel vakitler gecir, yaz geliyir çık dışarı kaliteli zaman gecir cocugunla. Zaten yeterince mahrum kalmış gibi sen çalışırken. Cocugun alt yapısı için bu sevgi, zaman, ilgi, alaka sart. Sen kendini eve değil, cocuguna ayarlarında hersey daha kolay gelecektir

Comments

Doğru diyorsun tşk ederim:)

Answer 6

Evin işini hemen hallet at kendini dışarı parka git öğle sokakları dolaş evin şeklini degistir eşyaları filan bende öğleyim ama başka çare yok şu anlık ev üstüme üstüme geliyor 

Answer 7

Benimkide bir buçuk yaşında ve bende nerdeyse hergun soyleniyorum işimi özledim diye. ama mecburiyet napalim alisiriz inşallah.gecen gün iş yerinin servisi geçti önümden ağladım :(

Answer 8

Alisamayacaksın ilk zamanlar bir şekilde zaman geçiyor ama bir süre sonra o kadar bunaliyorsunki anlatamam 6 yıl çalıştım ve iki senedir ara verdik hamilelik çocuk diye bunaldım ki bebeğim çok hareketli dk durmuyor nefes aldırmadığı halde emmeyi bırakmasını bekliyorum işe başlayacağım kreşe vericem ve annem arta kalan zamanda bakar diye düşünüyorum yada ben part time da olsa illaki çalışmak zorundayım kendim gibi değilim benliğimden çocukluğum için bile olsa vazgeçmek istemiyorum

Answer 9

Bende aynıyım. Küçüklüğümden beri çalıştım hep kendi paramı kazandım. Evlendim korona çocuk derken 3 yıldır hala çalışmıyorum. Kartı bende paramda var istediğim gibi yer içer gezerim ama insan kendi parasını kazanmaya alışık olunca hiçbir şeyden tat almıyor. Evi topla temizle çocuk bak yemek yap zaman boşa gidiyor valla. 

Answer 10

Bende evimin hanımı olacağım zamanları bekliyorum dört gözle ama insan sanırım her koşulda şikâyet edecek bir şey buluyor benim kızkardeşim çalışmayı hiç sevmezdi bir evlensemde evimde otursam derdi duası da kabul oldu ama bu seferde evde sıkılıyorum bunalıyorum demeye başladı kızım diyorum hayaline kavuştun daha ne istiyorsun şükret ne bileyim galiba her türlüsü zor diyor:)

Answer 11

Çok zor ya bir buçuk sene ücretsiz izin aldım o bile o kadar uzun geldi ki bana çalışmaya alışmış insan evde sıkılıyor 

Answer 12

18 yaşından beri çalışıyorum ben de mecburen bırakmak zorunda kaldım ev hayatına anca 8 ay sonra alışabildim hala da çalışmayı özlüyorum

Answer 13

Çocuktan sonra işi bir süre bıraktım, şimdi evden çalışıyorum ama yine de boşlukta hissediyorum kendimi. Ne gibi bir misyonum var hayatta çocuk büyütmek dışında diye sorgular oldum.  Hayırlısıyla bir yer bulup açarsam kendime istediğim gibi çoook mutlu olacağım. Çalışıp işten ayrılan herkes bunu yaşıyor maalesef.