3 yıldır üzerimden inmeyen çocuğum ve altında yatan sebepler

Question

Kızlar oğlum 38 aylık. 3 yıldır artık nasıl anlatayım bilmiyorum üzerimde hep 3 yaşında hâlâ bı yalniz oynamayı öğrenemedi hepsi öyle demeyin arabasini bile benim üzerimde sürüyor,yemek yerken bile benim oturduğum sandalyeye tırmanıyor... gerisini siz düşünün. 3 yıldır evim perisan ben perişan çocuk peşinde koşuyorum. İlk 2 yıl onla ilgilendim kitap okudum oynadım ama son 1 yılda 2 yaş sendromuyla birlikte ben de benlikten çıktım hiç biseye hevesim gücüm kalmadı. Oynuyoruz ama ben artık mecbur katılıyorum yalnız oynamadigi için yada git nolur biraz yalnız oyna bı sürü oyuncagin var bı nefes alayım falan demeye başladım. Bikac gündür hastalandım çok perişan oldum kafamı kaldıramıyorum izah ediyorum hastayım diye daha kafamda karnimda zıplıyo... Dün eşime çok sitem ettim kızdım çocuğunu görüyorsun biliyosun çok yalnız birakiyosun acı bende insanım diye. Bugün psikolog randevusu almış. Doktora anlattım doktor benden kaynaklı olduğunu söyledi ben şok. Benim daha önceden 2 kaybım oldu biri erken doğum kaybı biri dış gebelik. Oğluma zor süreçlerden geçip kavuşunca çok kaybetme korkusu kaygı yaşadım. Sürekli gözüm uzerindeydi çok da hareketli bı çocuk yok kanepeden düşecek yok masadan düşecek inanın sürekli peşinde oldum bu zamana kadar. Benim kaygım ve üzerine düşmem aramizdaki güvenli bağlanmayı zedelemiş yani ben ayrilamiyormusum o da benim kaygimdan dolayı üzerimden inmiyormus. 

 Çok uzattım helal edin. Demem o ki sağlıklı anne sağlıklı evlat yetiştirebiliyor kendinizi ihmal etmeyin. Ben 3 yıldır aynaya bile bakmiyom çok kendimi ihmal ettim psikolojik destek almam lazimken hamile kaldım ve sonuç. Bunları anne adayları olanlar varsa bilinçli olsunlar önce kendilerini önemsesinler diye yazıyorum iyi geceler...

Answer 1

Doktor kısmına gelmeden önce 'bence senden kaynaklı böyle' diye yazacaktım ki doktorun da aynı şeyi söylediğini okudum :) maalesef bunlar hep bizim çocuklara etkilerimiz. Benim kızım da benden 1 dakika ayrılmazdı. Tek başıma markete bile gidemezdim kendini parçalardı ağlayıp. Babasında bile durmazdı. Bizde pedagoga gittik ve benim yüzümden olduğunu söyledi. Havale geçirdikten sonra çok üstüne titremeye başladım. Benim bu panik halim onu böyle yapmış. Sonra yavaş yavaş ayrıldık. Babasına bırakıp çıkmaya başladım oyun grubuna götürdüm yarım gün kreşe başlattım falan derken şimdi 3,5 yaşında ve çok mutlu bir çocuk. Nerdeyse benimle hiç işi yok kendi kendine oynuyor her şeyin zamanını biliyor asla çatışmıyor diretmiyor vs.  İyi ki götürmüşsünüz doktora 

Comments

Benimki aslında benden ayrılıyor babasıyla kalır, komşulara gider, baba-anane-babane-dede ile disari cikar. 2 haftadır da kreşe gidiyor. Hatta ilk gün bile aglamadi ayrılacağız falan diye. Evde tekken bana bunları yapıyor. Evde babası varken yüzüme bile bakmaz. Bizim sorun babasının ek iş yapması çok çalıştığı için günde bikac saat görebiliyor bazen 2 günde bikac saat. Bana babadan ayrı kalmanın hırçınlığını da benden çıkarıyor gibi geliyor. Bugünkü sürede benimle olan iletişimden konuştuk hep şimdilik sonuç bu çıktı ben kaygimi azaltıp deneyeceğim bakalım

---

İyi de o durumdaki çocuk da nasıl bırakılır ki yani körü körüne düşmesini mi beklemek lazım dusmezse de zafer bizim mi olacak ne ?
Bana da sürekli korumacı olma diyorlar ama çocuk tehlikeye gidiyor ya da tehlikeli hareketler yapıyor nasıl görmezden geleyim. Bence peşinde kosulmayan çocuklar tedbirli çocuklar yani düşeceğini kestirip ona göre davranan çocuklar ya da sakın çocuklardır diye düşünüyorum aksi taktirde kızımı kendi haline bırakmam imkansız geliyor bana

---

Belkide çocuktan kaynaklıda olabilir benim oğlum yürüdügü günden belli hiç tutmadım kendi dizlerini kırar çömelir emekler pozisyona geçerdi ama bende düşmesine fırsat verdim hep doğrusunu gösterdim ve bir daha düşmedi yani ilk adımlarından belli herkes diyor ne kadar tedbirli bir çocuk canının kıymetini biliyor diye öyle kafa üstü düşme falan hiçbir şey yaşamadık çok şükür yürürken bende asla peşinde dolanmadım

---

Bende her zaman doğrusunu gösterdim. Bak böyle inersen düşmezsin buraya yakın geçmezsen çarpmazsın vs diye. Şükür benimki de tedbirlidir öyle düşme çarpma vs hiç yaşamadık nerdeyse

Answer 2

Ahh canım ya seni o kadar iyi anlıyorum ki inan 21 aylık kızım var o da aynı şekilde bana bağımlı resmen kendi kendine asla oynamaz ve şimdiye kadar senin oğluna davrandığın gibi davrandım hatta başkasının kucağına bile vermedim zarar gelir diye .Şimdiye kadar kimseye bırakmadım babasına bile bırakıp banyoya girsem aklım onda kalır bir şey yedirme boğazında kalsa müdahale edemezsin vs diye uyarırım. Bende kızımdan önceki hamileligimde 40.haftada ölü doğum yaptım ama hiç ondan kaynaklı olabileceğini düşünmemiştim 

Comments

Başın sağolsun canım :( kaybetme korkusuyla üzerine çok düşmekle psikolojisi bozuk çocuk yetiştiriyoruz haberimiz yok. Ben 2 yaşından sonra bagimsizlasmaya başlar diye okumuştum hala aynıyız. Ben parkta bile rahat bırakamıyorum çocuğu mesela kaydırağa tırmanmaya çalışıyor yukarıdan biri kayıyor ben koşuyorum yada sallanan salıncağa doğru koşuyor ben koşuyorum bı yere tirmaniyor ben koşuyorum nasıl bırakayım kendini korumuyor ki, yürürken elimi bırak diyor ama yolun ortasına gitmeye basliyo nasıl bırakılır bu çocuk. 2 yaştan sonra ağlamalara inatlaşmalar eklendi falan derken ben aşırı yoruldum bagirmalarim pismanliklarim of nasıl anlatayım kendimi bilmiyorum. Şuan ilgilenmem oynamam bile zorakileşti. Psikolog desteği şart bize

Answer 3

Aynısını bende yaşıyorm. Ama benm hiç kaybım faln olmadı. Kızm 2 yaşında. Gün içinde oyun oynasada gelip mutlaka yanımda oynuyor. Sürekli elimden tutuyor anne gel diye. Bazen diyorum Bi nefes alaym git kendin oyna. Sonra gidiyor agliyor bende dayanamıyorum. Eşim Bazen oynatiyor. Ben mutfakta iş yapıyorum. Sonra Bi bakmışım yanıma gelmiş anne diye sarılıyor . Gidiyor geri geliyor. Kaynanam gilde gorumcemin kızı gorumcem varken bensz durur. Hatta gorumcem varken beni unutur Sürekli onu kaldırır.  Ama onlar yokken eşimi elinden tutup eve eve diyormus. Bide 2. Ye hamileym. Doğana kadr 2.5 yaşında olacak. Beni nler bekliyor hiç bilmiyorum:(

Comments

Ay 2. Ye nasil cesaret ettin Allah kolaylık versin. Ben bu psikolojiyle bı daha doguramam sanırım. Sizinkinin altında yatan da başka sebepler olabilir bizde etken bu. Güvenli baglanma konusunu okursanız kendinizdeki dolmamış olan noktayı bulursunuz. Bide şurası var 2 yaştan sonra bagimlasmaya başlar diye okumuştum benimki 3 yaşını da geçti hâlâ aynı olduğu için hemen bu cikarimda bulundu doktor. Belki daha küçükken gitsek daha anne ile kendini bütün zannediyor gibi bı cevap alabilirdik

---

İstiyordm büyüdükçe geçer dedm. Mesela kaynanam gilde kalsa valla bırakırım kalsn ama asla kalmaz. Gorumcemin iki çocuğu da kalmış orda hala da biraksan kalacak. Ama benmki asla kalmaz bana çok bağımlı  ne yapacağım gic bilmiyorum

---

Büyüdükçe geçer inşallah. Kardeşi olunca mecbur bebekle ilgilenmen gerekeceği için belki kendi kendine oynamayı falan öğrenir. Ona da sorumluluk verirsin bezini getir-götür kıyafetleri birlikte serelim, kardeşine kitap okuyalım vs vs derken bı bakmışsın abla oluvermiş

Answer 4

Ya zor bir durum ilk kez duydum bende, peki çözümü ne olacak nasıl bir yol izleyin dedi 

Comments

Çocuğu serbest bırakacağım yani kaygilansam da kendimi tutacağım. Mesela ben düşecek edecek diye gözümü hiç üzerinden ayiramiyorum hareketli olduğundan dolaplara,konsollara,masalara tırmanır ben buralarda müsade etcem. Yada kendi ihtiyaçlarını karşılarken,kendi işlerini yaparken serbest bırakacağım. Mesela kıyafetlerini kendisi giysin diye teşvik edeceğim yada tuvalete çişini yapıp gelecekse git lazimliga yap elini yıka gel diyeceğim. Yemek yerken müdahale etmeyeceğim döke saça yemesine göz yumacağım. Zaten kreşe göndermeye başladım gitmiyo olsa biraz sosyalleşmesi biraz benden ayrı kalması için bunu tavsiye edecekti. Yani herşeyi ben yükleniyordum ona da sorumluluk verin dedi doktor

---

Anladım canım teşekkür ederim, umarım her şey yolunda gider ❤️

---

İnşallah canım teşekkürler

Answer 5

Doktrun soyledigini okumadan direk dedim sebep anne diye yani bu sekilde olan cocuklarim cogu annenin hareketleri sayesinde bu sekild eoluyor canm serbest kalamiyor cocuk herseye mudahale oldgu icn ben bunj yalnz yapamam moduna geciyorlar.benm 2.kizimda kalbi delik dogmustu doktr aglatmicaksnz hic bir sekilde demisti ve bende hep ustune titredm aman aglamasn aman duserde agalrsa nolur aman bisj olurda aglarsa norlu sonuc sizin ki gibj yapisik ikiz gibi gezerdik cok zordu tuvalaetw bile gittgmde okula basalayana kasr tuvaletn kapisinda beklerde dusun yani cok zordu ama okula baslayinca duzeldik biz yine bana duskun ama enazndan benden bagmszda durabiliyor sokga cikabiliyor evde bana yapusmadan oturabiliyor

Answer 6

Benimde bir kaybımdan sonra oldu kızım ve hamileykende kaybetme korkusu yaşadım üstelik ve aynı şekilde evde tekken aşırı bana zahmeti var çok çok nadir gider başka odaları gezer onun dışında ben nerdeysem  orda süreli bacakalrima yapışıyor mekliyor henüz ama evde birisi varken benimle işi yok aslında bırakıp bir saatliginede olsa cikiyorum hergun hemen hemen bir iki saat ben iş yapıyorum babasıyla duruyor beni arıyor ama unutuyor sonunda fazla korumaciyım bunu fark edip bırakmaya çalıştım ama çok fazla hareketli 5 dk sesi çıkmasa kesin kendine zarar verecek birşey bulmuştur demek hem çocuğa bu duygu durumumuzu yansitlamdan nasıl aynı zamanda koruruz ki bunu çözemedim