Anneler gününde kardeşimin düğünü vardı. O işin arasında genede kaynanamı aradım anneler gününü kutladım. Düğün akşam üstü bitti, eşimde abimgile gidelim annemgilde gelsin dedi. O kadar yorgun olmama rağmen tamam dedim gittik. Oraya geldiklerinde de elini öptüm tekrar kutladım. Sonra yan yana oturduk bütün akşam kadın benimle tek kelime konuşmadı. Aslında 1 hafta önce bana söylediği bir laftan dolayı ben kırgındım ama saygısızlık yapmak istemedim. Sonra pazartesi eşim annesini aradı bize gelin diye, o da biz yemeğe gıdıcez falan dedi. Eşimde yemekten sonra gelirsiniz dedi. 2 saat sonra annesi aradı biz evdeyiz siz gelin dedi. Sonra bizde kaynanamgile gittik eşimle kurban olayını falan konuşmaya. Eşimle babası biraz tartıştı falan sonra kayınpederim Nur bir kahve yap dedi, yaptım içtik kalktık. Zaten buna bile sinir oldum, sonuçta dılarıdasınız buraya uğra çayını iç evine geç. Çarsamba günü eşim kurban parasını verecekti babasına, babasıda aradı akşam çaya gelin dedi. Gidince ağzının ucuyla hoşgeldin dedi. Sonra eşim annesine çayı sordu o da demledim dedi. Bende 10-15 dakika oturunca kalkıp çaya bakmaya gittim ama çay falan demlenmemiş, su ocakta kaynıyor. Demledim, içtik eve geldik. Ama gene tek kelime konuşmadı benimle. Madem ben suyu koydum, Nur demle kızım desene. Haftasonunda eşim annemgile gidelim deyince bende istemiyorum dedim. Annen benimle konuşmuyor neden ayağına gidecem dedim. Eşimde annem psikolojik hasta biliyorsun falan diye saçma bir savunma yaptı. Psikolojik hasta ama deli değil. Evine gelen insana nasılsın demesi lazım. Bende eşime annesi hakkında ne düşünüyorsam söyledim. Bozuldu biliyorum ama saklamak istemedim. Kaynanama artık içimdeki soğukluk geçmez biliyorum. Haksız mıyım soğuk olmakta