Sevgi, şefkat, iyilik bizim sandığımız şeyler olmayabilir. Genellikle travmalara sahip kişiler gerçekten tanımadıkları bu duyguları çocuklarına yöneltirken saplantılı ve/veya yanlış şekilde davranır. Hem dövmemek, sövmemek veya benzer şekilde fiziksel şekilde hırpalayarak davranmamak sağlıklı bir davranış sergiledigimiz anlamına da gelmiyor. "Şu yeni moda annelik" değil dediğim, estağfurullah. Sadece psikolojik yardım almanın faydasını görmüş, okulda sağlıklı ve sağlıksız ebeveynler tarafından büyütülen çocukları gözlemleme şansı olmuş, dolayısıyla bunu ayırt edebilmekle ilgili naçizane tecrübesi olan bir anne ve öğretmenim. Ev işi, para, bakım gibi şeyleri bile değil de psikolojik tatmin beklentileri olan bir anneyi de gördüğümü zannediyorum.