Kizlar bilen bilir biz istanbuldan esimin memleketine tasindik 1 bucuk sene oldu biraz biraz alistim dedim alismaya çalıştım ama olmuyor cok bunaliyorum. Bayramda istanbula ailemin yanina gittim 1 ay kaldim o kadar mutluydum ki gezdik dolastik denize gittik pikniğe gittik huzurluydum. Geri döndüm mardine yine en bastaki geldiğimiz gibi oldu çok sıkılıyorum bunaliyorum ben burda yasamak istemiyorum istanbulun gurultusune kalabaligina alismis biri olarak sessizlikte yapamiyorum hersey elimin altinda olsun istiyorum. Bazen kendimi bu hayati yaşamaya mecburmus gibi hissediyorum. Evet esimi seviyorum ama sevmek yetmiyor mutlu olmak hayatimi istedigim gibi yasamak istiyorum ama olmuyor hem kimsem yok Burda. Bazen cocugum olmasa bosanir giderdim belki bile diye dusunuyorum ama sonra duruyorum kafamdan bu düşünceleri atmak istiyorum yasadigim yere uyum saglamak istiyorum mutlu olmak istiyorum çok sıkılıyorum