32 haftalık hamileyim. Hiç mutlu değilim. İlkinde de böyle olmuştu son aylarda. Bazen Bi mutluluk geliyor ama sonrası hep hüzün Bi huzursuzluk. Ağlamak istiyorum. Sürekli yatmak istiyorum. İş yapmak istemiyorum artık. İyice ağırlaştım ve çok yorgun hissediyorum kendimi. Eşime dedim bu akşam iyi değilim diye. Umursamadı bile. Ağlamak istiyorum sıkılıyorum falan dedim. Yüzüm zaten asık keyfim yok her halimden belli. Odama gittim yüzüme gözüme üstüme başıma çeki düzen vereyim belki keyfim yerine gelir dedim uzun zaman kaldım odada Bi gelip de napıyosun nasılsın demedi. Çıkacakken geldi işim bitmişti ışığı kapatıp çıktım odadan. Kızım koltukta uyuyakalmıştı. Hep eşim götürür ben kaldırmayayım diye. Bana uyuyor mu diye sordu ben de evt dedim sonra gitti dişlerini dalan fırçaladı. Bekledim gelmedi ben de aldım kızımı yerine yatırdım. Çocuğu getireyim mi diye sordu ben götürdüm dedim. Geldim oturma odasına telefonumu elime aldım moralim yok belli ki gel sarıl sevgi şevkat göster belki cidden ağlamak istiyorum belki sana sarılarak ağlamak istiyorum belki çok kaygılarım var. Korkuyorum zaten doğumdan. Kızımı nasıl bırakıcam bilmiyorum. Bana kapının önünden yatmaya geliyor musun diye sordu hayır moralim yok dedim. Tamam dedi gitti yattı. Bir saattir oturma odasındayım aşırı kırıldım. Abartıyor da olabilirim. Ama anlamıyorum bana eşim moralim bozuk dese onu eğlendirmeye mutlu etmeye çalışırım derdi varsa dinlerim bunda öyle bir şey yok ama