Memlekete gittim kızlar, Diyarbakır dan sirnaga. Dokuz yıl sonra barismislardi . sonbahar da gidip bı kaç gün kalmıştım . Yeni kalıcı olarak gittim. Heves ve mutluluk ile gittim. Bir sürü hediye yaptırıp gittim. Eşimle bı gittim babam ve abim sadece dışarda oturuyordu. Annem içerdeydi ayağa kalkmadı bile ben gidip sarılıp öptüm. Sen mi geldin dedi. Neyse gece varmıştık oraya baktım yengem evinden kalan çorbasını getirdi dolapta eski bir makarna piknikten kalma bı salata koydular önümüze eşim yanımda olduğu için çok utandım. Neyse sonra annem sürekli laf sokuyor, diğer günler 1 yaşında bebeğim sofra etrafında dönmek istediği için babam iki kere tokat attı baya ağladı. Bebeğimi alıp yengemin evine gittim. 7 günde dayanamadım eşime gel bizi al dedim. Normalde 1 ay kalacaktım. Babam çocuklarimin lokmasını sayıyordu resmen. Ben akşama kadar ev işleri yapıyor düm gene memnundum . Ama onlar bebeğim küçücük bir şeye dokunsa kufredip kizdilar. Ailemin bu kadar kalpsiz olduğunu unutmuştum . Ağlayarak geri döndüm . Bı daha gidermiyim bilmiyorum.Ben bunları haketmedip , ailem dışında yengelerim arkadaşlarim herkes beni çok sever. Beni dovseler dahi laf etmeyen biriyim . Onca olana rağmen eşime ilaç getirtip evlerini hamam böcekleri için ilaç yaptım. Son geldiğim gün annem gülüyordu ama ne fayda kalbim yeterli şekilde kırıldı. Belkide döneceğim için mutluydu.Bi kere bile çocuklarımi sevmediler dayılari biraz sevdi sadece. Kalbim buruk ve kırık döndüm