Sana bunca yıl seni boşuna çekmişim direçyerek seni cezalandırmak, sana tamamen "boşandım mutluyum sen üzül" İmajı vermek istihor olabilir. Güçlü ol onu umursamadığını dibine kadar hissettir. O pişman olsun kaybettikletine. Bide bir hikaye olsun aklında fakir bir aile de çocuk babasına sorar baba ne zaman geçicek bu durum diye, baba der 40 gün sonra, çocuk o zaman zengin mi olucaz der, yok oğlum alışacağız diye söyler.... Açıkcası alışılmayacak şey yok.. Kendini eve kapatma dışarı çık kendine ve çocuklarına iyi gelir. Mümkünse dışarı çık ve kendine yemek ısmarla. Cidden kendinle vakit geçir çocuklarınla vakit geçir. Kötü düşünme. Şöyle düşün vücudunda kanserli bi doku vardı ve ameliyat oldun kurtuldun.... Şimdi iyileşme sürecindesin. Allah sağlık versin her şey düzelir, alışılır... Çivi mi çakıcaz dünyaya hepimiz ölüp gidicez anı yaşa, her yaşın ayrı bi güzelliği var bu günler gelmez, kendini sev, doğan güneşi sev, beyazlayan saçlarını sev.. Bazen uykusuz geceleri dahi... Hatta şöyle düşün Allah sevdiği kuluna dert verirmiş diye, kaldıramayacağın yükü vermez korkma...