20 yaşına kadar yaşadığım evde "eline sağlık, teşekkür ederim,özür dilerim, günaydın,iyi geceler vs" tarzı cümleler hiç kullanilmadi. Şu an 30 yaşındayım inan kendimi zorluyorum . Oda durumun farkında olduğum için. Yani kendimi bilmesem bende öyle giderim . Ağzıma aşırı zor geliyor. Söylerken bile aşırı eğreti duruyor. Alismadik şeyde şey durmuyor işte . Dışardan nasıl göründüğünun farkında olsa oda zorlar kendini . İnan köklü davranışları değiştirmek çok zor . Her sabah çocuklarıma günaydın din din din diye şarkı söylüyorum onların bu kelimelere aşina olması için . Toplum içinde kibar nazik davranmaları için .