1 sene boyunca en küçüğü 3 en büyüğü 6 yaşında erkek kız karışık 50 çocuğa 4 kız kardeş baktık, erkekleri ben, kızları ablam tuvalete götürürdü. Oyun ve etkinlik ablasıydık, ablamla birlikte ben de derslere giriyordum.
Neredeyse hepsi ilk gün en az 1 dk dahi olsa ağlar veya sinirli, agresif takılır. Bu çok normal. Tuvalete götürmek zor değil ayrıca, doğru iletişimle her şey mümkün.
2. Evliliğini yapmış 2 insanın ortak çocuğu gelmişti bize, annenin de babanın da ilk evliliğinden çocukları var, bu kız ikisinin ilk çocuğu. Acayip sorunlu bir şey, korkar, ağlar, altına yapar, battaniyesini bırakmaz elinden, kendine dokundurmaz. Sene sonunda bu çocuk saçlarını bize yaptırıyor, öğlen uykusuna geçmeden öpüyor ve tuvalete kendi iradesiyle gidiyordu. Zor değil, doğru iletişimle her şey mümkün. Ablam 10 sene kreş öğretmenliği yaptı, bizden çıkan çocuklar 1.sınıf onur belgesiyle direkt 2.sınıfa atlıyorlardı. Kendi oğluna vakit ayırmak için bıraktı.