Görücü usulü.
9 yaşımdan beri "Allahım sadece kocam olacak adamla görüşeyim" diye dua ediyordum, yaş 24 oldu. Babam vefat etmiş, evin tek erkeği kardeşim de askerde.
Ablamın 15 senelik bir arkadaşı var, medreseden. Ne zaman görsem kadını çok beğenirim, bir içim sudur. Her azası yapma gibi duruyor ama değil. Sima olarak çok estetik biri. Onun annesiyle tanıştık.
Onun da kız kardeşinin (kaynanam) 5 oğlu var, 2si evli. 3. İçin kız arıyorlar ama eşim öyle uzak, öyle zor kriterler veriyor ki kimse bulamıyor. Hatta kriterleri duydukça amcaları bile yok öyle bir kız unut diye karşılarına alıp konuşma yapıyorlar.
Eşim de "Ben kimseyle görüşmedim, hiç karı kız peşinde koşmadım" diyerek Allahtan istemeye devam ediyor.
Bu 15 senelik ablanın annesi, teyzesi olan kaynanama beni anlatıyor. "Bir kız var işte tam ona göre, kriterleri de tutuyor." Kaynanam 1 sene boyunca ablamın arkadaşına ayarla diye yalvarıyor. En son ben 25 yaşındayken başından savmak için "Tamam," diyor ama ben evlenmeyeceğimi bas bas söyledim diye de bu mevzuyu anneme söylüyor sadece.
Annem de birgün biz ablamla güreşirken bana söyledi, ben o vakte kadar değil evet demek, bir tane görücünün adını bile duymamışım. Direkt ret.
Dalga geçmek için "E foto atsınlar bari" dedim, o lafımla birden her şey hızla gelişti.
Meğer oğlanın haberi yok, yurtdışında. Annesi ve ablaları durmadan sana kız bulduk diye arayıp rahatsız ediyorlarmış, hep reddediyormuş.
Bir senenin sonunda ben okeyleyince resim attılar, adam tıpatıp ben.
Ben daha resmin benzerliğinden çıkamamışken eşime haber vermişler, daha da aramayacağız sana kız mız yok diye. O da "İlk siz görün sonra bana haber edersiniz" diyerek başından savmış.
Annesi ve ablaları geldiler, gittiler. Öve öve anlatmışlar "Aynı senin istediğin gibi" diye. Eşim resim istemiş, ben vermedim. Demiş "Kim bu kendini beğenen?"
Halbuki ben bu iş olmazsa aklında kalmamak için resim vermeyi reddetmiştim.
Yurtdışından geldi, evlenmek istemediğimi fark ettim ve reddetmeye gittim. O da beni reddetmeye gelmiş, diğer görüşmeler gibi olacak sanmış. Daha 10 dk geçti, "Normalde bunu söylemem ama ben olumlu düşünüyorum" dedi.
3 saat konuşmuşuz, 2 gün sonra bir 7 saat daha konuştuk. Evlatlarımızın isimlerine kadar. Körkütük aşık olmuştuk zaten, 3.görüşmeye gerek duymadık. Tanıştıktan 41 gün sonra nişan yaptık, nişanla birlikte imam nikahımız da kıyıldı. O da hemen yurtdışındaki işlerine geri döndü. 2.5 3 ay sonra da düğün yaptık.
Eşim, ablamın 15 senelik arkadaşına çok benziyor. Allah bana o kadını boşuna sevdirmemiş. Zaten anneleri kardeş, babaları kardeş. Amca ve teyze çocukları oluyorlar birbirlerinin. Benzerlik büyük.
