3 yaşında bir kızım 5 aylik bir oğlum var..yanımda yakınımda ne bir komşum ne bir akrabam var..kapımız arada çalıyor onda da ya kargocu ya da yanlışlıkla çalınmış oluyor..normalde çalışan biriyim ama 3 yıldır hayatimi cocuklara adadım..35 yaşında geç anne olduğum için pespese yaptım isteyerek..ama aşırı zor bir dönemdeyiz.. eşimle sürekli bir girdabın içinde gibiyiz birini yedir icir banyo yaptir uyutmaya çalış derken diğeri aynı şekilde. Ve büyük 1 yaşından beri oglen uyumuyor küçük desen gece gündüz bağırıyor diş çıkardı rahatlar dedik hasta oldu..dordumuz de gribiz perişan haldeyiz..saat 3 ve şimdi kahvaltı yaptım anca..kızım 3 yas sendromunun kralını yaşıyor ve yaşatıyor..delirmişcesine ağlıyor her şeye ama her şeye.. 10 dkda bir kriz yaşıyoruz 1 saatte sakinlesiyor 10 15dk sonra birdaha..yuzume yuzume bagiriyor cinnet gecircem o kadar kötüyüm ki ben de krize girdim ağladım bir sürü laf söyledim..insanlıktan çıktım hergunum aynı.. nasıl yapcam küçük büyüdükçe büyüğün kıskançlığı asiri arttı ellerini yaliyor salya akıtıyor bana titreme geliyor o hallerini gördükçe..bu halde olanınız var mı biliyorum geçecek ama kızım çok zeki çok akıllıydi kabullenemiyorum bu halini..küçüğü emzik biberon vermedim ayakta sallamadim büyüğe de yapmamıştım bunları ve tv telefon açmıyorum..bazen diyorum koy tv nin önüne otursun aksama kadar..diğerine de ver emzigi dursun öyle bi kenarda..:((((