Vala ben başka bir şehirde teyze oğullarımın yanında okumaya gittiğimde 17 yaşlarımdaydım. İki senemde böyle geçti bir gün adıyla ne kendilerinden bir şey gördüm, umdum. Ne de kendilerinin bana bir iğne ucu kadar zararları dokundu. Sanayinin içinde abimin şirketinde üst düzey yönetici olarak 3 sene 25 erkek 2 kız şeklinde çalıştım ve yarısı yaşıma yakın mühendis, tekniker takımıydı. Gece yarılarına kadar ortak alanda çalışma durumumuz vardı. Bir gün adıyla olumsuz hiç bir durum yaşanmadı. Benim rahmetli annem kuzenlerimin yanına gönderirken namus anlayışını yitirmiş değildi veya abim karşı cinsten 25 kişiyle çalışmama müsade ederken yine namus anlayışından ödün vermiş değildi. Siz alt yapıyı oluşturmuşunuz ne demek? Bizde böyle bir kasıt nasıl mümkün olabilir? Bizim niyetimiz ikisine de eşit düzeyde sahip çıkmak, geleceklerine katkıda bulunmaya çalışmaktan öte bir niyet barındırmadı hiç bir zaman. Ve yine altını çiziyorum kız kardeşimi gözümün önünden bir saniye ayırmadım, ayıracakta değilim. Evimiz iki bölmeli, kız kardeşimin odası bizim tarafta. Kaldı ki biz her akşamı yalnız başımıza dörtlü geçiriyoruz diye hiç bir şey yok. Eşimin diğer kardeşleri de gelir, benim tarafımdan hiç gelmezse ablam mutlaka her akşam gelir. Yani bizim soframız hep kalabalıktır bildiğiniz gayet normal şen şakrak bir aile ortamı. Analı babalı evden çıkıp, genç yaşta öksüzlüğün veya yetimliğin sahipsizliğini bilmeden bizi suçlayarak yargılamanız kolay. Ama ben ikisine de kol kanat gererken hata yaptığımızı hala asla düşünmüyorum. Bunun için kendimizi de suçlamayacağım, onları da suçlamayacağım.