"Babamı Kaybettim: Doğumdan Sonra Yaşadıklarım ve İçsel Mücadelelerim"

Question

Kızlar içimi dökmek istedim biraz uzun olucak. Okuyanlarin ağzına sağlık. Öncelikle nerden başlasam bilmiyorum en başından basliyim. Ben hep ailemle iç içe yaşayan bi çocuktum. Her anlarinda annem ve babamın yanında olirdum zir zamanda değil sadece. Keyifli anlarda. Heo benimle vakit gecirirlerdi. Bende onlarla. Yaşım 29 bu arada. Liseden beri yani 10 yıldır falan babam rahatsızdı KOAH hastası. Bu süre içinde sayısız yoğun bakımda yattı. Bende annemle birlikte resmen babamla yattım kalktım. Hastanede kalmadim annem kaldı ama her an yanlarinraydim. Her hastaneye girdiğinde her zaman ben olurdum yanlarinda. Diğer kardeslerimin biri şehir dışında digerleri iş güç benim kadar olamazdi. Neyse ben babamı çok severdim aşırı yani. 27 yaşındayken nişanlandim. Düğünüme 1 ay kala babam yoğun bakıma girdi . Düğüne 2 hafta kala çıktı. Ben şehir dışına gelin olacaktım. Düğünü iptal etmeyi olanliyordum ama çevre baskisiyla falan babamda 1p gün kala çıktı hastaneden. Neyse evlendim işte ben. 8 ay geçtikten sonra hamile kaldım. Doğuma kadar geçen sürede babam 3 defa yoğun bakıma yattı. Hepsinde şehir dışında yaşamama ragmen gittim resmen hamileliğimi annemlerin yanında geçirdim. Neyse 29 . Haftalikken evime geldim. 38. Haftada soğuk yapacaktım. Ramazan bayrami bittiginde yani. Bayram geldi çattı. Bayramdan hemen sonraki iş günü planlı sezaryeanim olacaktı. Bayramda 1 haftalık tatil eşimin . Annemlerde yanıma bayram bitinxe gelecekti. Neyse bayramin 1. Günü son haftalarim işte bi hava alalım dedik . Yavaş yavaş markete gittik eşimle. Babamın bebeğimi görmesini sevmesini çok istiyorsum en çok da bu yüzden çocuk istemeye başlamıştım. Neyse eşime şey dedim. Çok şükür doğuma 1 hafta kaldı yüzdük yüzdük kuyruguna geldik babam bebeğimi görecek. Bayram geldi geçti. Annemler yanıma geldi , babam da yalnız evde bişey olur diye şehir dışına ablamin yanina gönderdik. Neyse doğum zamanı geldi çattı. Ben sabahtan hastaneye yatış yaptım 10 buçukta kızım dünyaya geldi . Bebek çıkınca bana sakinleştirici isyeyip istemedigimi sordular bende istemedim kendimde olmak istedim iyi hissediyordum. Çıktım kendimi çok iyi hissediyorum sanki ameliyat olmamisim gibi. Epidural sezaryan bu arada. Çıkar çıkmaz babamla ve ablam görüntülü konuştuk çok iyiyim dedim vs kapattık. Aradan bir kaç saat geçti annem ve yanımda olan kız kardeşime siz eve gidin uyuyun dedim gece uyuyamickasiniz biraz dinlenin dedim gonderdim evime. Yanımda eşim ve kayınvalidem vardı zaten yol yorgunuydular iyice yorulmalarini istemedim. Neyse bir kaç saat gecti galiba hatırlamıyorum. Hala çok iyiyim ne ağrım var ne sızım. Bir süre sonra doktor geldi karnima bastırdı kan iyice aksin rahmimden diye. Doktor çıkınca peşine aynı şeyi hemşire yaptı ama galina fazla yaptı benim o andan sonra nevrim döndü. Dinleyen ağrı. Ağrıdan ağlıyorum resmen böyle bir ağrı yok. Bir kaç saat sonra kayınvalidemi annem aradı telefondan gördüm yansımasını. Telefonla konuşurken sanırım annem sibelin yanından çık demiş. Odan çıkarken kayınvalidem telefonda hihh diye bi korkulu ses çıkardı. Orda anladım babama bişey oldu hastalandı diye. Ama hep olduğu gibi uyanık yoğun bakımda kendinde diye düşündüm. Tabi o ara şiddetli ağrım ve sonradan öğrendiğim o an bilmediğim safra taşı ağrım beni sabaha kadar aglatarak geçirdi. Doğum yorgunluğu saat başı emzirma olayları derken babamın hastanede uyanık ve beni sorduğunu düşünüyorum. Annemle 3 gün boyunca uyumadigim zamanlar çok nadir telefonla konuşuyorum babam beni soruyor mu diye soruyorum sürekli. 3 gün boyunca e nabız a girip sonuçlara bakmayi akıl bile edemedim ağrıdan. E devletleri tüm şifreleri bendedir sağlığını hep ben kontrol ederim. Evde 2 büklüm şekilde bebegimi emzirmeye çalışıyorum süt fazla gelmiyor açlıktan ağlıyor. Mama vermek o zaman aklıma gelmedi hem de hemşire sütun var mama verme demişti. Doğumun 4.gunu gerçekleri öğreniyorum. Babamin, benim doğumdan bir kaç saat sonra kalbinin durduğunu, kalp masajiyla yeniden çalışıp entube şekilde uyutuldugunu öğrendiğim akşam pansuman bile yaptirmadan şehir dışına babamin yanina gittim iki büklüm yuruyemez halde . İlk defa ben yokken hastalanmisti babam yanında olamamistim. Yoğun bakımda ziyaret ettigimde hareketsiz yatıyordu. Kızımı da götürdüm belki uyanırsa bi şekilde içeri sokarım diye. Ama uyanmadı. İlk defa hastanede bilinci kapalı gördüm babamı. Ordan çıkınca eşime babam burdan çıkamaz diyio ağladım. Ertesi gün 2. Görüşümdü. Aynı şekilde yatıyordu ama gözünden kan süzülmüştü. Ama aynı zamanda vücudu böyle ara ara hareket ediyordu refleksleri çalışıyordu. Hemşireyi darladım sürekli bu uyanmasına işaret demi diye diye. Doktorla görüşürsunuz diyio durdu. Doktorla görüşmeye hiç cesaretim olmadı. Annemler De izin vermedi zaten. Hareketli olduğunu görünce içimde bi umut oldu danki iyi olcakmis gibi. Eve döndük akşam 7 8 gibiydi galiba. Ben evdeyken odadan cikamiyorum hem ağrım var sürekli yatiyorum hemde bebek durmuyor saat başı emzirme beni çok yoruyordu. 7 8 gibi akşam ablam odaya geldi biz markete gidip geliyoruz dedi . Tamam dedim. Yanımda eşim vardi . Annem ablam diğer ablam eniştem hepsi gitmişti. Sonra ablamın akrabası geldi eve bişeye ihtiyacin olursa ben evde durcam diye. O ana kadar anlamadım. Hatta eoey bir süre geçti. Dedim ki eşime evde misafir var herkes nereye gitti yoksa babama bişey mi oldu. Eşim kafasını salladı. Ben çığlık kıyamet ağlamaya başladım. Ve bi anda dondum. Hiç aglamadim. İnanmadim. Kabul etmedim. Bir kaç saat beni ikna etmekle geçti. Sonra annemler ablamlar falan geldi . Annemle babamin yaşadığı şehre dönmek için orda olacaktı mezarlığı. O gece yola çıkacaktık ama ben hala inanmıyordum. Babam nerde diyip durdum. babam çoktan yola çıkmış Ankara ya doğru yol almıştı bilr yapayalnız cenaze arabasında. Bizde yola çıkacaktık. Artık ne emzirme aklımda ne bebek aklımda. Mama veriyordum ara ara ama ablamlar ısrar ediyordu emzirmem için süt kesilmesin diye. Yola çıkmadan etraftaki komşular akrabalar zorla yemek yedirdiler süt olsun diye. Ben yemek istemiyorum ama zorluyorlar . Sırf sussunlarndiye 1 2 lokma attım agzima ama sonradan düşününce keşke zehir olsaydı da yemeseydim dedim. Sabaha karşı Ankara ya geldik. Yol yorgunluğu bebek yorgunluğu ameliyat yorgunluğu uyumuşum. İkindi namazında olacaktı. Bi tek eşimle konuşabiliyordum babamin ölmediğine inandigimi. Nedense bilmiyorum normalde kıyamet kopariridim babamın yanına giderdim orda beklerdim son yolculuğuna kadar. Ama yapamadim aklima bile gelmedi. Ara ara ağlama krizleri geliyordu çoğu xaman inanmamakla geciriyordum. 7 gün olmuştu doğumu yapalı. İkindi vakti geldi babamı en son hastanede görmüştüm. Orda dedim babamı görmek istiyorum diye. Son kez hepimize gosterdiler. Ben baktım. Baktım. Dokunmadim ama opmedim. Şey zannediyodum abdestten sonra dokunulmaz diye. Galiba öyle bişey yokmuş sonra çok pişman oldum yapmadigima. Gördüm orda az durdum çok duramadim. Ablamlar uzun uzun kaldı. Zaten babamin yüzünün yarısını kapatmislardi örtüyle. Sadece burun ve alın kismina açıktı. Yanından ayrilinca eşime onun babam olmadığını söyledim. Yani inanmıyorum hala babam değildi. Keşke dokunsaydim son kez. Sonrasinda çok pismanliklarim oldu. Kendimi suçladim. Bebegimden uzaklastim benim yüzümden öldü diye. Ben dogurmasaydim Ankara da makineleriyle yasicakti belki de. Hemde çok sevdiği annemden ayirmistim. İlk defa annem ve bensiz hastaneyr gitti babam. Annem o gün hemen gitti yanina ama bilinci açık değildi ki. Sonradna bebeğim yüzünden aglayamadim kendimi parçalaya parcalaya dövünemedim. Bebeğim hep huzursuz ve ağlıyordu mecbur ona bakiyordum. Odaya kapanıp kalmıştım. Hiç bir duygulu yaşayamadım anne olduğum için. Bi yandan bana çok iyi geliyordu binyandan bana çok kötü geliyordi bebeğim. Bi yandan kafami mecbur bebegime veriyordum bi yandan veremedigim için dertleniyordum. Sütümde iyixe azalmıştı ağırlık mamaya geçtik. Ben gunlerce belki haftalarca kendimi suçladim. Ki hala suçluyu yorum. İlk defa babamın yanında olamadim hastalandiginda ve sanki ben yoktum diye oldu bu olay. Ben dogurmasaydim belki yasicakti. Yediğim lokmalari haram ediyorum hep kendime. Yana yakila anlayamadim şimdi her gün parça parca ağlıyorum. Bebegime alışmam çok zor oldu. Sevemiyordum sadece ihtiyaçlarini karsilayip uyutuyordum. Yeni yeni 4 aylıkken falan alışmaya basladim. Suan 6 aylık. Ha bide cenaze zamanı deli olduğumu anladim. Defnederken evde kur an okunurken bebegime bakarken her zaman kafamda şuan hatirlamadigim 2 şarkı vardı sürekli onu soyluyordum. Yeni yeni hala deli olduğumu farkediyorum. Herşeyde kendimi suçlamaya başladım. Annem yalnız kaldi kendimi sucluyorum çünkü evlenmeden önce hayatlarinda çok yoğun vardım. Kız kardeşim ben evlendikten sonra yalnız kaldi o yüzden evlendi diye düşünüyorum bi kere öyle demişti çünkü. İnsanlarin hayatında doğrudan yada dolaylı bi şekilde etkiledigmi düşünüyorum çoğunlukla olumsuz yönde. Bu arada öfke problemim olduğunu düşünüyorum ama sadece eşime karşı. Bi şiddet egilimim var . Ciddi ciddi bazen kavga ettimizde falan öldürmek istiyorum. Kavgalarda kendime hakim olamıyorum vuruyorum itiyorum. O bana karşılık vermiyor tabi. Bazen terapi gitmeyi düşünüyorum. Genel olarak yarı yarıya iyiyim. Yari zamanda aklima geliyor yarı zamanda aklima gelmiyor. Yada ben farketmiyorum hep aklimda gibi geliyor. Hala kabullenemiyorum fotoğraflarina bakıp inanamıyorum. İlk defa bi yakınını kaybettim daha önce hiç kaybim olammaisti. Sanki ben yanında olsaydim iyi olurdu gibi geliyor. Yada ben dogurmasaydim hiç ölmezdi gibi geliyor. Bazen ciddi anlamda deli olduğumu düşünüyorum şuan aklıma gelmiyor ama düşüncelerim çok garip . Bebeğime fazla tahammülüm yok. Bebek sonuçta bazı geceler uyumaz dimi ama ben katlanamıuorum uyumadiginda. Aklim hep annemde evde yapayalnız kaldı. Aklım hep babama yapamadiklarımizda. Hani yemedi yedirdi giymedi giydirdi babalar var ya . O işte benim babamdi ve bunun ağırlığı inanılmaz yakıyor. Keşke yeseydi giyseydi gorseydi. Bebeğimi görmesini o kadar çok istiyordum ki. Telefonda gördü diyorlar ama babam o an kendinde değildi Zoraki konuştu benimle farkediyorum sonradan. Ne bileyim içim çöplükten beter . Eşimin 25 gün sonra önemli bi sınavı var ina çalışsın diye bebege komple ben bakıyorum gece gündüz ondan da darlaniyorum. Sagolsun hep yanımda destekcim oldu çoğu zaman ders çalışmadı bebeğe baktı ama artık ben birakmiyorum sınavı kazanması gerek. B ok tan b ok bir haldeyim yani. Buraya kadar okuyan varsa gözlerine sağlık. Babama bi fatiha okurlarsa çok duacı olurum. İyi geceler

Answer 1

bastan sona okudum basin sagolun bebegine saril ona kizma kendini suclama sana tavsiyem bi psikologdan randevu al toparlamak kolay degil allah yardimcin olwun

Answer 2

Valla hepsini okuyamadım bir tek başlık ve sonunu okuyabildim çocuk uyandığı için..Okudum canım fatiha.. Rabbim mekanını cennet eylesin sizlere sabır versin inşallah.

Comments

Allah razı olsun

---

Amin sendende inşallah ♥️

---

Amin sendende canım

---

Ay bende okudum ve ağlıyorum :((( ya keşke anneler babalar ölümsüz olsa ://

---

Ay şimdi hepsini okuyabildim o kadar etkilendim ki :( aileme aşırı aşırı düşkünüm iki gün önce babamın kalbi ağrıyordu o gece sabahı sabahladımo kadar korktum ki anlatamam :( Rabbim büyük sabır versin inşallah ama kendini suçlama ecel bu nurlar içinde uyusun :(

Answer 3

Hepsini okudum Allah babacığına ganı gani rahmet eylesin 

Comments

Allah razı olsun

---

Senden de canım

Answer 4

Hem yazını okudum hem duayı okudum öncelikle başınız sağolsun Rabbim mekanını cennet eylesin inşallah ama psikolojik olarak öyle düşünsende o bebeğin sana şöyle ihtiyacı var kaç yaşına gelmişsin hala babana bu kadar hasretsin anneni düşünüyosun o daha sabi aç bıraksan uyutmasan altını almasan anlatamayacak kadar geçtim bunları sevgini vermediğin ilgilenmediğin çiçek bile yeşermezken bebeğin nasıl ilerlesin büyüsün o bebeğin senin onun gözlerine bakarak gülerek konuşmana ihtiyacı var her ne olursa olsun o Şabi de sana muhtaç benim oğlum daha 10 günlük bebekti eşim hep gülerdi onunla konuşurken bende daha 10 günlük anlamaz derdim anlamaz ama hisseder derdi oğlum 3.5 yaşında olacak Allah esirgesin o kadar güleç ki anlamaz ama hisseder bebeğine bunu yapma onun sana senin ona ihtiyacın var

Answer 5

Mekanı cennet olsun canım babanın, rabbim size sabır versin okudum Fatiha. 

Benim babamda sigara içiyor maalesef senin gibi cok duskunum babama ağlayarak okudum her satırını, kendini suçlama ölümun vaktini saatini değiştiremeyiz psikoloktan destek alsan daha iyi olur senin için. 

Answer 6

Okudum hepsini.

Allah rahmet eylesin, mekani cennet olsun babanin.

Bence cok agir bir depresyon geciriyorsun. Mutlaka tedavi olmalisin. O zavalli yavrunun hicbir kabahati yok. Kendine de ona da esine de zulmetme, git destek al tedavi ol. Caniniza yazik.

Answer 7

Canım hepsini okudum benim babam da benim için çok kıymetli ama düşüncen çok yanlış her insanın bir eceli var bunu ne bir saniye öne ne de bir saniye geriye alabiliriz evet zor zamanlar yaşamışsın ama bebeğinin hiç bir suçu günahı yok artık ona odaklanmalısın çünkü o da büyüyor ve bir daha bu zamanlarını göremiyceksin baban da böyle olmasını isterdi emin ol ve hayatına en iyi şekilde sarıl bebeğine ve eşine sarıl geçmiş güzel günleri düşün babanı güzel hatırla bu kötü olayları sil gitsin hepsi geldi ve geçti sonuç değişmez hepimizn yolu bu her birimiz bir gün ecel geldiğinde gideceğiz zaten lütfen kendine gel ve daha fazla ne kendine ne de sana beni dünyaya getir demeden kendi isteğinle doğurduğun bebeğine eziyet etme 

Answer 8

Ne yazsam boş kalir bende dogumuma 5 ay kala babami kaybettim hamile halimle hastane merdivenlerinde koştum gercekten koştum yürümedim asansörle vakit kaybetmek istemedim doktorun agzindan olurda umut dolu bisey ya da bakislarindan anlarim diye ama dayanamadi 2 sene gecti hala ayni aci hamileyim diye gidip gormedim bile o kadar pismanim ki simdi hep hastane odasinda aklıma geliyor hala ordaymis gibi ama bu acı geçmiyor sacma sapan bi anda aklina gelip agliyosun oste

Answer 9

Öncelikle başın sağolsun Canım, seni çok iyi anlıyorum çünkü bende annemj kaybedelj 1 sene oldu . Deli değilsin bu yaşadığın acının verdiği bir durum. Bende annem demans hastasıydı kendi cocugum gibi bakıyordum anneme , ben anneme bakarken plansız hamile kaldım kızıma tam doğum yapacağım günlerde annemi yoğun bakıma aldılar annem ameliyat oldu ve midesine hortum takıldı 3 hafta kaldı . Bu arada ben doğumyaptım annem geldi, makineye bağlı şekilde , elleri hep bağlı , makineden besleniyordu. Bende lohusayım annemjn o halini görünce ben deliriyorum zannettim. Olmuyacak hallere büründüm herşeyi kırıp etrafa saçasım , avazım çıktığı kadar bağırasım geliyordu , bebeğime alışamadım sonra tekrar hamile kaldım bebeğimde 8 aylık tı. Ben oğluma 5 aylık hamileyken annem vefat etti. Ve inanırmısın ben daha iki ay öncesine kadar eşime sürekli laf sôyleyen , herkese öfke kusan , herkesten nefret eden bir haldeydim. Ta ki 4 ay önce terapiye başladım birde lustral içmeye başladım çok şükür kendimi toparlamaya başladım. Sana  tavsiyem bir yardım al çünkü içindeki acıyla başa çıkamıyorsun. 

Answer 10

Hepsini okudum. Allah babanıza merhametiyle muamele etsin . Bence bu kadar suçlamayın kendinizi. Herkese biçilen bir ömür var sonrası birer birer hepimizin yaşayacağı bişey Ölüm. Bebeğinizi sevin ,koklayin, öpün çokça sarılin o meleğin ne suçu var ki, Zor dönemler yaşamışsinz ama dediğim gibi imtihan Dünyası. Acısını ne kendinizden nede bebeğinizden çıkarmayın. Tevekkül edin , Dua edin. Allah size yardım etsin ,Şifa versin  bebeğinizi Bağışlasin :) Evlat başka bişeydir bu Dünyanın en güzel nimetidir.. sağlıkla kalın 

Answer 11

Sonuna kadar okudum ve o kadar hissettim ki acını. Çok zor ve daha çok yeni acın Rabbim sabır versin babacığına da rahmet etsin. Ölüme kurulabilecek herhangi bir teselli cümlesi yok Rabbim hafifletsin acını. Fatiha okuyamıyorum maalesef.

Answer 12

Cevap veren duan okuyan herk3sten allah razı olsun. Bebeğimin temel ihtiyaçlarını hep karşıladım. 4 aya kadar alışamadım ne yazikk ki. Ama şuan 6 aylık iletişimimiz çok iyi ona hep sevgi gosteriyorum hep seviyorum öpüyorum. Ama bazı zamanlarda anlık vurduğunda bunalıyorum o zamanlar ne yazık ki tahammülsüz oluyorum. Eşim devreye giriyor. Bebeğime artık çok çok az yansıtıyorum. Dediğim gibi hem bana çok iyi geldi hem bana kötü geldi. Bebeğim olmasaydı şuan klinikte yatiyor olurdum diye düşünüyorum. Ama bi yandan da yaşayamadım acı da bebeğimden kaynaklı. Eşimle de artık üzüntümü paylaşmıyorum çünkü önünde önemli bi sınav var. Geceleri kendi kendime dertleniyorum. O ara bebeğim uyumazsa zorlanıyorum sadece. Terapiye başlamayı düşünüyorum. Şu sınav bi geçsin ilk işim bu olacak

Answer 13

Hepsini okudum, Allah babana rahmetiyle muamele etsin. Benim babam da ben hamileyken vefat etti, kızımı göremedi. Kanserden vefat etti, bazen evliliğinden sorunlar yüzünden üzülmekten kanser oldu diye düşünüp üzülüyorum. Ama sonra şunu düşünüyorum, babam sağ olsaydı ya da şuan olduğu yerden beni görüyorsa kötü durumda olmama çok çok üzülürdü. Onun huzur içinde uyumadı için güçlü durmaya çalışıyorum ve günden güne de güçleniyorum. Bence sen de oturup ah vah edeceğine, kendine bebeğine ve çevrene dünyayı dar edeceğine baban seni böyle görse nasıl üzülürdü onu düşün. Annen yalnız kalmış, benim annem de yalnız kaldı, üstelik 80 yaşında ve o da kanser hastası. Çocuktan önce her hafta yanlarına giderdim, şimdi annen yalnız ve eskisi gibi gidemiyorum ama hayatın kanunu bu. Sen evlenmemiş, çocuk doğurmamış hala ailenin yanında olsaydın muhtemelen annen babanın da geceleri uykuları kaçıyor olacaktı, biz gidince bu kuz ne olacak diye. Şimdi bir eşin ve çocuğun yani kendi ailen var. Emin ol bu yüzden baban da rahat uyuyordur, annen de evinde huzur içindedir. Onları o kadar düşünüyorsan seni mutlu görüp mutlu olmaları için kendini toparlarsın. Bebeğine alışamama sorununu ben de yaşadım, şimdi 4,5 yaşına geldi, psikolog psikolog gezdiriyor, çünkü onunla gerektiği gibi ilgilenemediğim için bağlanma problemi yaşıyor. Demem oki sorunlarının daha da büyümesini istemiyor ve babanın yattığı yerde huzur içinde yatmasını istiyorsan kendini topla. Bunu tek başına yapabilecek gibi görünmüyorsun, bir doktora git, gerekirse ilaç kullan.

Answer 14

Basın sağ olsun canım benim babamda kanser hastasıydı ölümden döndü çok zor biliyorum ama nasıl sen digum yaotin babanda doğduğu anda ölüm saati yazıyor du anlinda kendini suçlama bu gün varız yarin yokuz ölüm heoimiz içindir bebeğine sıkı sıkı sarıl ne senin ne onun bı suçu yok Allah'tan geldik dönüş yine  Allahadir rabim acını hafifletsin duayı da okudum canım 

Answer 15

Ahh öncelikle Allah rahmet eylesin babacığına maalesef bu acıyı yaşamayan bilemez 7 yıl oldu babamı kaybedeli hala içim yanıyo rüyalarıma girdiğinde bu seferde bizi bırakıp gitmiceksin değil mi diye ağlıyorum eksikliği her daim fark ediyo babası olan insanlara çok özeniyorum kardeşim daha 7 yaşındaydı öldüğünde o yüzden seni çok iyi anlıyorum ama annen hayatta mesela ona sımsıkı sarılabilirsin hepimizin gideceği yer aynı sen babasız kaldın yavrunu neden annesiz bırakıyosun eşinin neden hayatını mahvediyosun kendine neden eziyet ediyosun canının sahibi Allah var sen kendine çevrene ne kadar zarar veriyosan onun o kadar gücüne gider yapma lütfen bebeğine eşine asıl şimdi sım sıkı sarılman gerekiyo hayata daha pozitif bakman gerekiyo şöyle düşünebilirsin mesela öldü de kurtuldu yaşayıp ta acılar içinde kıvransaydı daha mı iyi olacaktı bak karnının ağrısına dayanamamışsın bide o adamcağzı düşün babamı da KOAH tan kaybettim nefes dahi alamıyodu iki adım atsa yığılıp kalıyodu 

Answer 16

Canım Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşallah babanın ❤️ Ölümün vakti zamanı mekânı değişmez.  Kaderin önüne asla geçemezsin ve senin şuan bu durumda olma sebebin lohusalığın ağır geçtiği için sende ağır bir depresyon geçiriyorsun .

Annenin nasıl sana ihtiyacı varsa evladının annesine ondan kat kat kat ihtiyacı var. Annelik zor evet ama dünyaya gelmeyi o değil sen seçtin canım . Kesinlikle destek al , Kur'an'ı Kerim aç dinle . Özellikle inşirah suresini okuyabiliyorsan oku okuyamazsan dinle yüksek sesle. Allah'ım sana sabır ve dayanma gücü versin inşallah ❤️ 

Answer 17

Baba değince bende akan sular durur hepsini okudum. Öncelikle başın sagolsun Allah mekanını cennet eylesin.  Boğazım düğümlendi okurken. Destek almalısın mutlaka. Allah sana da yardım etsin sabur versin. Esinde inşallah emeklerinin karşılığını alır. Ölümün şekli değişir ama saati değişmez bu yüzden kendini suçlayıp şeytanı sevindirme.

Answer 18

N demek istediğini n yaşadığını iyi bilirim :(  benimde nişanlanma sürecinde başıma geldi. 15 yıla girdi ve hala tam anlamıyla geçmedi. Derler ya 40 mum. 40 günde teker teker sönecek ve en son biri kalacak diye. Benim birde yetim kız kardeşim kaldı 5 yaşında. Annem çalışmaya devam etmek zorunda kaldı ,kardeşime hem anne hem baba olmak zorunda kaldım. Kardeşim şu an 20 yaşında. Annesi gibi düşünürüm bana birşey olsa kardeşime ne olur diye. 2 tane de abim var ,onlarda ilgilidirler ama sanki ben olmsam ilgilenmesem kardeşim eksik olur düşüncesi.. velhasıl geçmeyecek o acıyla yaşamaya alışacaksın. Bi destek almanı tavsiye ederim. Rabbim cuma gecesi bayram etsin kabrini inşAllah

Comments

Ablamı gördüm bu yorumda ;( oda babamdan sonra kendini bize adadı diğerleri evliydi tek bekar büyük olan oydu bizi büyüttü annemden çok o sorumluluk aldı biz evlendik o evlenmedi ;( şimdi 14 yaşındaki kız kardeşim için diyor ben evlensem gitsem nasıl olcak halbuki annem var biz ama o köru körüne çiğnedi kendini hep diyorum bir gün ablamı çoluk çocukla görür muyum gorsem gözüm açık gitmez bu dünyadan..

---

İnşAllah ona da nasip olur yuva kurmak. Çok zor insanın gözünün arkada kalması. Rabbim iyiliğini karşısna çıkarsın

Answer 19

Sonun kadar okudum çok ama çok zor bir sınav vermişsiniz...Soyleyecek söz yok ne desem merhem olmaz ama zaman denen şey gercekten ilaç şu an ruhunuz hasta ve iyileseceği günü sabırla bekleyin.Başıniz sağolsun..

Answer 20

Sabahın altisinda okudum çok çok üzüldüm başın sağolsun ama kendini suçlaman hele hele bebeği suçlaman onu doğurduğuna pişman olman çok çok kötü kaderin önüne geçilmez diye bir söz vardır doğum ölüm önceden bellidir. Kötü denk gelmiş lohusalık yasa karışmış ve senin psikolojini alt üst etmiş bence hem çocuğun selameti için hemde kendin için yardım almalısınız