Aslında bende ona üzülüyordum. Yıllarca onu yıpratan bir eş, 3 tane çocuk, gençliğinde baya haşam mücadelesi de vermiş... Saygım var.
Ama iş başka bi boyuta geçti. Yani bende çok aman aman sosyal iyi laf yapan biri değilim. Karşı taraf donuk ise iletişim kuramıyorum. Ben zaten hayatta çok zor şeyler yaşamışım insanlara zor yaklaşıyorum. Buna rağmen bi canım dese ne bileyim bi şekilde beni aileden hissettirse bi şey kaybetmezdi. İlk zamandan beri hiç bu kız incinirmi diye düşünmeden alakasız davranışları oldu. Evlendim kendi elimle eşimi götürdüm eşimin ailesine özlemişsindir dedim. Yani hiç bi iyiliğim olmadıysa bile bi kötülüğüm, de olmadı. Kendi kızıyla konuşa konuşs herhalde böyle oldu... Gerçekten şuna inanıyorum, eğerki birinin sizin hakkınızdaki düşünceyi öğrenmek istiyorsanız kavga edin. Harbiden işe yarıyor... Hepsi o kadar çok öfkelerini kustular ki... Eşim bile beni haklı buluyor bi süre de görüşmedi