Hanımlar merhaba. 5 yıllık sevgililik süreciğinin ardından 2.5 yıl önce sevdiğimle evlendim. Evlendikten sonra eşimin annesinin evine bayramda gittik. Kadın suratıma dahi bakmadı. Rahatsız oldum eşime söyledim. Yarın bir daha gidelim, niye böyle yaptı anlamadım gibi cümleler söyledi. Ertesi gün bir daha gittik gene aynı. Suratıma bakılmıyor sadece oğlu ile sohbet ediyor. Ortada hiç bir şey yok ama . Nişanlıyken ya da düğünde. Gel gelelim 40 günlük gelinken eşimin annesi tarafından çalışmıyor olmam gerekçesiyle ve bana yaptığının aynısını yapıp kapıda sadece buyurun dediğim için benim evimde yemediğim küfür, hakaret el hareketi kalmadı. Kavga çıkarttı, üstüme yürüdü. Bende evimden kovdum. Çok büyük bir kavgaydı. Evden gitmediler kendi ve ablası. Birde o kavga sonrası eşim onları arabayla gidecek yerlerine bıraktı. Ben evde ağlarken. Allahtan benimde yanımda ablam vardı.
Vel hasıl kelam Eşim 2.5 yıldır annesine ya da teyzesine bir gün kötü bir söz ya da neden bu bize yapıldı vs. gibi hiç bir söz söylemedi. O söylemedikçe benim içimde çığ büyüdü. Hatta bazen bana 'bu senin problemin' ya da ' benlik bir durum yok, siz suçlusunuz' gibi cümleler söyledi. Bende bu kadar şeyi kaldıramıyordum ve ağzıma geleni sayıyordum annesi için. Aynı zamanda arkadaşlarıyla buluşmayı çok seviyor ve sık sık buluşuyor. Bende çalışmıyorum ve çocuğumuz olmadığı için sıkılıyorum. Ve hep geç geldiği için kavga çıkıyor evde. Birde Almanyada yaşamak istiyor. Ben başta hevesi kırılmasın diye tamam felan dedim ama o benim fikrimi sormuyor ki gidicez diyor sadece.
Şimdi eşimle konuşmuyoruz. En son babası belki akıl verir aramız düzelir diye aradım ama daha da mahvoldu.
Eşim o günün akşamı ben babamlardaydım oraya gelip 'sen eve gelmiyosun' dedi. Ve beni orada bırakıp gitti. Eşime mesaj attım 1 gün sonra konuşalım diye sonra ertesi gün buluştuk ve bana şartları olduğunu söyledi. Annesiyle konuşmasamda evine gidip oturacakmışım ve Almanyaya gidecekmişiz. Bende asla kabul etmiyorum dedim. Eskisi gibi olacaksak olur. Ben senin dışarı çıkmana karışmıcam , susucam, konuşmıcam artık dedim. Yuvamız yıkılmasın dedim. O bana şartları kabul edersen diyor. 'Etmiyorum o zaman boşanmak istiyorsun sen ' deyince 'ben boşanmıcam' diyor bide. Ne arıyor ne soruyor ne dava açıyor. Ben kaldım öyle ne yapacağımı bilmiyorum. Birde baba evindeyim babada hasta üzülmemesi gerekiyor. Benimde evde için kan ağlıyor. Çok kötü durumdayım. Sizlerden yazmanızı ve dua istiyorum bana iyi gelecek.