Bizde de tam tersi oldu canım. Ben ilk yıl asla cevap vermedim ne yaptılarsa ne ettilerse duymazdan geldim çıktım evime kapımı kapattım oturdum diğer gün onlar benimle konuşunca ben herşeyi unutup tekrar konuştum. Eşim de ne benden yana ne ailesinden yanaydı hep ara buluyordu. Ama bebeğim doğdu ve bebeğimin hasta olduğunu öğrendik çaresiz bir hastalık, ben kendi dertlerimle uğraşırken burdan üstüme geldiler kadın sabah kapıma gelip bana hakaretler etti hemde eşimin yanında. Eşim sesini bile çıkarmadı. Ben o gün anladım tek başımayım beni koruyan kimse yok diye ondan sonra sesimi çıkarmaya başladım cevap vermeye başladım onlar bana bağırdılar bende onlara bağırdım sonrada eşim ailesinin tarafını tutmaya başladı. Ben ailemle kavga edince senin için rahatlıyor dedi ne alakaysa neyse işte böyle şeyler yaşadım şuan da ailesine çok bağımlı gerçekten iğrenç bir durumun içindeyim artık hepsinden midem bulanıyor