+6 oy
498 göst.
önce Diğer kategorisinde (719 puan) tarafından

Kızlar belki size mantıksız gelebilir yazacağım şey tartışmaya açık, en başta belirtmek isterim amacım bombayı salıp sizlerle tartışmak değil. Sadece düşüncelerinizi merak ediyorum....


Çocuğumu ben tek büyüttüm hiç şikayetçi olmadım üstelik sezaryen doğum yaptım. Annem sadece 10 gün yanımda kaldı. Ve depremden sonra eşim tarafından hiç kimse kalmadı, oğlum o zamanda 6 7 aylık idi. Tek başıma büyüttüm çok zorlandım ama asla isyan etmedim bazen iş güç bir kenara bıraktım sinir krizi geçirdiğim zamanlarda oldu ama asla şikayetçi olmadım çocuğuma bakmaktan. Bilemiyorum amacım kendimi on plana çıkarmak değil eminim benim gibi tek çocuk büyütüp şikayetçi olmayan anneler beni anlayarak yorum yapacaktır. 


Şöyle bir çevreme bakıyorum burası olsun çevrem olsun doğurduğu cocugun naz ve niyazını başkalarına yapıyor şikayetçi oluyor isyan ediyor. Yahu diyorum senelerce anne baba olmak isteyenlerin istegi arzusunu Allah sizlere vermiş neden isyan ediyorsunuz? Bizler çok mu rahat büyüdük? Annemiz bizleri nasil büyüttü besledi üstelik eski zaman cahilliği ve yokluğu içinde. Bolluk içinde 1 2 tane çocuk bakamıyor bazıları...

Hep bir doğurduğu çocuktan sikayet etmeler var benim çevremde sabrınız yoksa doğurmayin yazıktır onlar bu dünyaya gelmeyi seçmiyor bizler sebep oluyoruz. Bu durum çok üzüyor beni gerçekten. Simdi senin oğlun mülayim bazılarının mülayim değil diyenler de olacak oğlum huysuz ve sürekli ağlak bir bebek olarak büyüdü şimdide hırçın bir çocuk ona rağmen asla şikayetçi olmadım. 

Bu benim fikrim yanlış anlayıp bir yerden sallayan olacaktır illa ki umursamıyorum okuyup geçiyorum sadece tartışmak için açmadım. Sizlerin düşüncesi nedir? 

32 Cevaplar

+8 oy
önce (13,742 puan) tarafından
Eskiden komşuluk vardı (benim çocukluğumda) anneler birbirlerine giderdi çocuklar sokakta güvenle oynardı. Biz gece 12 ye kadar içeriye girmezdik her yaştan çocuklar sokak oyunları oynardık. O sürede anneler de sokakta oturup sohbet muhabbet bazen bi atıştırmalık. Stresi aza indirebiliyorlardi.

Simdi biz 4 duvar arasındayız ne kendimize vakit ayırabiliyoruz.  Ne de çocuklarımız bi arkadaşla sosyallesip o enerjisini atabiliyor (genel olarak) 

Yani eskiden evet yokluk vardı ama zaten çocuklar paradan anlamaz ve şunu istiyorum bundan istiyorum da pek demezdi çünkü bizim için sokak daha eğlenceliydi. Simdi ben köydeyim ama çocuğumu kapının önüne tek bırakamıyorum en basit örneği.. 
önce (13,742 puan) tarafından
Koyde nereyi gezdiriyim. Çarşıya çıkarıyorum ama yeterli degil. Benimle sosyallesmesi ile yasitinda biriyle sosyallesmesi bir mi? Yakınımda küçük çocuk yok kuzenleri var onlar da büyük yüzüne bakmıyorlar çocuğumun. Sorun bi yere gidip gelmek değil yasiti biriyle sosyallesip oyun oynayamamasi
önce (719 puan) tarafından
Sizinle sosyalleşsin güveniniz yoksa köyde gayette çıkarıp gezdiriyorum illa parka çarşıya çıkarmaya gerek yok siz ona ilgi alanı oluşturun güveniniz yoksa dışarıya
önce (13,742 puan) tarafından
Benim anlatmak istediğim başka. Ben çıkarıyorum zaten ama benimle oynamasiyla çocukla oynamasi bir değil.
önce (17 puan) tarafından
+1
İsyan değil tabikidi şükürler olsun oğlumu verene ona en iyi ben bakarım ama insanız sonuçta yorulabiliyoruz yakinmada bundan kaynakli isyan ediyoruz diye onu sevmiyoruz anlamına gelmiyor
önce (13,742 puan) tarafından
Cok doğru canım hele bide başta yoran bi eş varsa (duygusal anlamda)
-Reklam-
+4 oy
önce (713 puan) tarafından
O dönemle bu dönemi kıyaslamak fazlasıyla mantıksız bence bu bir. Çünkü dediğin gibi cahillik vardı. Çocuk büyütmek sadece büyütmekti. Doyur giyir sev okşa oynasın sokakta. İnsanlar birbirlerine oturmaya giderdi çocuklar sosyalleşirdi. Bir de şimdiki döneme dönüp bakalım. Artık cahil değiliz okuyoruz, araştırıyoruz çocuk büyümekten ziyade "yetiştirme"ye  odaklanıyor. Bu da çocuk büyütmek kadar kolay değil. Önceden çocuklar dayak yerdim, ileride oluşacak travmalardan habersiz azar yerdi ebeveynler tertemiz atar stresini otururdu. Şimdi hangimiz gün içinde dişlerini sıkıp derin bir nefes alıp bak güzel evladım diyerek konuşmaya çalışmıyor ki. Bunlar hep stres. İkincisi artık çocukların ihtiyaçları da değişti. Önceden sokakta oyun oynamak çocuklara yetiyorken şimdi değişen çağ ile bir sürü yeni ihtiyaçları var. Ya virüsler hastalıklar bile değişti. Hasta oluyorlar yine stres ebeveyn için. 

Ben evlendikten 8 sene sonra yaptım çocuğumu. İstedim sevdim iyi ki de yapmışım. Allah hiçbirisi ile imtihan etmesin bizi. Ama şikayet etmemeyi marifet olarak görmüyorum. Aksine anneler arkadaşlarına şikayet etmeli, bu alımlarını, stresslerini anlatıp paylaşmalı ki aynı şeyleri paylaşan insanlar biraz olsun birbirini yatıştırabilmeli. Şimdiki anneler yalnız. (Ben de yalnızdım bu arada kimse benim başımda 10 gün bile durmadı. Sezaryenimin ilk gecesi kalktım kendim baktım çocuğuma) Önceden babaanne halalar, amcalar vs herkes bir aradaydı. Çocuk onların içinde büyürdü.  Şimdi anneler bu yükü tek başına sırtlanıyor.  Evet evlat sahibi olmak muazzam birşey ama bu evlat yetiştirmenin çok zor olduğu gerçeğini değiştirmiyor. 
+3 oy
önce (2,681 puan) tarafından
Ben sana kocaman katıldım. 

Hep derim; Allah isteyene çocuk vermesin, isteyip bakabilecek olana versin.
önce (719 puan) tarafından
Düşüncesi iyi olan anlar ne yazmak istediğimi zaten canım teşekkür ederim❤️
Çok doğru diyorsun bende onu demeye çalıştım sadece isteyip ve bakabilecekler anne baba olsun..
önce (1,265 puan) tarafından
Yine +++ ponçigime
önce (2,681 puan) tarafından
Estağfurullah, taş hatun :D
+3 oy
önce (261 puan) tarafından
Çok doğru.

Kurban olduğum annem benim idolümdür. Kendisi art arda 6 çocuğa 17 yaşından itibaren tek başına bakmış. Üstüne bir de kendi gibi yetim erkek kardeşini, babamı, kemik kanserinden dolayı felçli yatan dedemi ve hayırsız amcamı da aynı evde geçindirmiş. Ayrıca biz öyle çok da uslu çocuklar da değildik, hepimiz birer chucky birer gremlin edasıyla canavarmışız.

Maşallah çok güçlü bir kadın. Onlarca kez iş kurup yine onlarca kez iflas etmişler. Paraları çalınmış, yüklü miktar biriken maaşlarını vermemişler.

Babamın iş için memleket memleket gezmelerinde annem evde tek kalırmış, babam para gönderecek de annem evi geçindirecek... Bunun yanında bu kadın her gün sohbetlere gidip bir de dinini sıfırdan öğreniyor ve bize de öğretmeye çalışıyor.

Zaman oldu evlere temizliğe gittik beraber, ben hiçbir şey yapmamama rağmen bana da aldığı ücretin birazını verirdi mutlaka. Bu kadın tek başına 6 çocuklu ev geçindiriyor. Zamanı geldi dayımı evlendirdiler, zamanı geldi ablamı evlendirdiler. Sonra babam öldü, beni ve kız kardeşimi tek başına evlendirdi. Bir kere şikayet ettiğini görmedim.

Ablam MS hastası, yatağa düştü yine gıkı çıkmadı. Dünürlerden falso yedi yine ses etmedi. Ama bizi de öyle güzel yetiştirdi ki... Allah onu başımızdan eksik etmesin.

Ben bunu yazarken oğlum yere süt döküyor, bağırarak oynuyor. Kız kardeşini cici diyerek sevmek istedi şimdi vurmaya başladı. Tutmasam kafasını gözünü çizecek. Tahammül bırakmayan bir enerji ve art arda ama işte, kızılmaz. O daha bebek.

Ki büyük olsa da kızılmaz, evimde bir tane de koca ayım var. O da bir şey dökünce mahcup mahcup gözüme bakıyor, annesi hep kızmış. "Ne olacak ulan senden kıymetli mi?" diyerek ben de döküyorum. Sonra ne oluyor biliyor musun? Gönlü ferahlıyor, 25 yaşına kadar eline peçete alıp arabasını silmeyen adam benimle evi temizliyor.

Ona da zamanında çok ama çoooook kızmışlar yani annem babamdan sonra kendim büyütmek istediğim 3. kişi eşimdir. Ben ona bir şey olmaz tavrıyla yaklaşınca egzaması dindi, saçları dökülmeyi bıraktı. Renk geldi çocuğa 2 senede. Kızmak iyi bir şey değil işte, insanı erken yaşlandırıyor.

Çocuklar içinse hele büyük bir travma. Kızacak hakiki şeyler de oluyor evet ama ölüm var demek lazım. Daha dün komşunun çığlığıyla kalktık, 1 yaşındaki bebeğin boğazında oyuncak kalmış. Hemşire kadın çıkartamadı, ben parmak soktum çıkardım. Sor şimdi o kadına daha da kızabilir mi o bebeğe?
önce (719 puan) tarafından
Anne var annecik var annenizin ellerinden öpmek isterdim doğrusu. Ne alırsan onu verirsin, annenizi tebrik ediyorum sizide. Allah zorluk sıkıntı vermesin inşallah maşallah. Cidden okuyunca şükür etmek için çok sebep varmis. Çocuk çocuktur çocuk için Allaha isyan edilmez
+1 oy
önce (5,143 puan) tarafından
Ben ilk çocukta cok rahattm kendım büyüttüm tek basına. Hiç de şikayet etmedım eşim bile destek olmadı. Ama ıkıncı sürpriz oldu hem 2 yas aralıkla olması hem de esım evde olmasına ragmen "ben yokmusum farzet" şeklinde yaklasması. Bana bazen keşke olmasaydı dedirtti. Çünkü abartmıyorum kitlenıyodu ellerım artık kendım tuvaletw gidemiyodum yemekmyiyemiyodum duş alamoyodum. Bunlara üzülmüyodum ama büyüğümü bi cok şeyden mahrum ettıgım için kendime cok kızıyodum. En cook da esıme kızıyodum o süreçte cokk kavga ettık ama çok şükür büyüttüm gecti o psikolojiyi atlattm. Yani 2. Sürpriz oldu ama planlasaydım da bu kadar zorlanacagımı kestıremezdım büyük ihtimalle. Insan sabrının ne noktada bıtecegını bılmıyor. Kaldı ki kocamın bana destek olmadıgımı bıle 2. Cocukta farkettm. 
önce (719 puan) tarafından
Erkek yaratılışı başka bazıları es konusunda şanslı benimde eşim yardımcı olmadı sürekli göreve giderdi. Ben tek büyüttüm şuan ikinciye hamileyim bunuda tek büyütecem Allah yardim ettiği müddetçe gerisi boş. Çocuk her şartta anneye muhtaç o yüzden cennet annelerin ayağı altında
önce (5,143 puan) tarafından
Erkek isterse herseye yardımcı olabılır. Kimseye de gerek kalmaz o da baba sonuçta. Akşaö yorgunluktan uyıyakalırdım sofra öylece salonda kalırd. Kızım camdam parka bakardı hergun. Artık kış gelse de üzülmesem parka götğremedıgıme derdım. Her fırsatta götürmeye calıstım. Bennım eşim ayın 20 günü evde  ama o yatmayı tercıh ederdi. Yani bulasık yıkaısn yemek yapsın temıxlık yapsın beklemem ben zatenn esımden kendı kurulandıgı havluları bıle kaldırmayan ınsan.
önce (719 puan) tarafından
Es konusunda şanslı olan da var olmayan da maalesef canım.
+1 oy
önce (1,547 puan) tarafından
Buna ben de katılıyorum insanlar sanki birileri onlara yardım etmek zorunda gibi davranıyor. Ok evlendik kimse destek olmadi yok ev aldık destek olmadılar dogum yaptım yanımda kimse kalmadı. E kimse buna mecbur değil yapamayacağın işin altına girme o zaman
önce (719 puan) tarafından
Evet evet öyle kesinlikle kimse kimsenin doğurduğu çocuğa bakmaya mecbur değil özellikle kaynanadan beklenti içindeler bakmak zorunda değil onlara güvenip doğuracaksan doğurma
+1 oy
önce (890 puan) tarafından
Vallahi 4 çocuk doğurdum beşinciye hamileyim hepsini tek başıma doğurdum tek başıma baktım eşimin desteğiyle ne anneme ne başkalarına ne kaynanama asla bakar mısın yanımda durur musun eder misin demedim o sorumluluğu alıyorsak paşa paşa bakmak zorundayız kimse kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değil nazını niyazını çekmek zorunda değil
önce (719 puan) tarafından
Aynen öyle sonuçta sebep olanlar var dünyaya gelmelerine.
önce (3,192 puan) tarafından
Bendede 4 çocuk var. Genelde bizim bu dünyalık görmezler bacı uzaylı felan .. ama maşallah 5. Hamileymişin kaç yaşında diğerleri. Kaç yıllık evlisin merak ettim .
Benim en küçük 19 aylık gören 5. Nezman alıştık senin hamileliğe diolar . 2 tane de kalbi durdu kürtaj oldum 6 hamilelik geçirdim
önce (890 puan) tarafından
Basın sağolsun cnm 18yasinda evlendim ilk evliliğimden iki kızım oldu boşandım iki sene onları büyüttüm biraz sonra ikinci evliliğini yaptım ondanda bir kızım bir oğlum oldu şimdi oğluma hamileyim 26yasindayim benimde bir düşüğüm oldu
önce (3,192 puan) tarafından
Seninkiler baya arka arkaya oldu ozamn. Ben 19 yaşında evlendim 2 sene olmadı sonra 3 ü arka arkaya aralarında 2 şer yaş olarak oldu sonra 8 yıl ara verdk 4.oldu bende 35 yaşındayım
önce (890 puan) tarafından
Kızlar 5 6yasa girdi oğlan 2yas kız 10aylk
0 oy
önce (3,643 puan) tarafından
Tabi ki doğru düşünüyorsun. Ben hep onun bize Rabbimin emaneti olduğunu hatırlatırım kendime böyle sakinleşirim. Genel sebebi kendi ailelerine odaklanmamalı olduğunu düşünüyorum. Çevreyle uğraşıyorlar illaki sorun yaşıyorlar sonra çocuğun yaramazlıkları gözlerine batıyor. İkisini bir arada idare edemiyorsam uzaklaşıp sadece ailemle ilgilenirim. Onlarla vakit geçiririm hayatıma bakarım. Benim de söylendiğim zamanlar oldu sürekli kreşe vericem diyip dururdum ama lohusalık depresyonunu uzun yaşadığım için böyle şeyler oldu. Sağlığımı düzeltince hepsi geçti elhamdülillah. Yani o zamanlar bile dediğim tek şey kreşti sürekli dertlenmezdim. Beni yoranın çocuk değil çevrem olduğunun farkındaydım. Herkes bunu fark etse daha mutlu olabilir. ☺️
önce (2,681 puan) tarafından
+1
Son cümledeki tespitin muazzam. Ben de o aydınlanmayı yaşadığım günden beri yorgunluklarımı daha kolay tolere ediyorum. Bizi yoran evlat değil; çevre, sistem, kötü niyet...
önce (719 puan) tarafından
Kesinlikle haklısınız ama bazıları cidden doğurduğu çocuktan bas baya şikayetçi cevre ile ilgisi olmayanlar da var
önce (3,643 puan) tarafından
Öyle olanlar da vardır işte sabrını başkalarıyla tükettikleri için çocuk mum gibi olsun istiyorlar. Mesela keyfi yerinde olan bir annenin kızmayacağı şeylere kızıyorlar gibi. Yani mantığımıza sığmıyor sonuç olarak. Çocuk zor ama başımızın belası değil sonuçta çok şükür nasip edene :)
Ne güzel indigo inşallah tüm anneler farkına varır.
önce (719 puan) tarafından
Dogru diyorsunuz canım mum gibi çocukta bindebir olur ben hareketli çocuk severim.
0 oy
önce (963 puan) tarafından
Çok katılıyorum cnm 4 tane oğlum var 4 üde sezeryan benim biri yardımcı olur ümidi asla yaşamadım hastane ev masrafları oyunu egitimi hep isteyerek kendimiz düşündük yaptık hastalık sağlık komşum hasta olduğumu bilirse bilir kimseye dert yanıp ümit etmem herkesin kendi evi beklentiye girmedigim için hepsi ile aram iyi herkese mesafeliyiz eşimle minimal yaşıyoruz of demiyoruz buna da şükür 
önce (719 puan) tarafından
+1
Çok şükür ne mutlu size keşke sizin gibi şükür edenler olsa
önce (963 puan) tarafından
İnşallah
0 oy
önce (4,478 puan) tarafından

Sana sonuna kadar katılıyorum 


Benim yanımda 1 gün bile kimse olmadı eşimle birlikte tek baktım ki eşim şunu hep dile getirir senin yerinde başkası olsa yattığı yerden kalkmaz sende az yat diye 


Oğlumda doğum felçi geçirdim yidene eşimi çocuğumu asla ihmal etmedim ve kimseye muhtaç etmedim 


Şimdi gebelikte başıma gelmeyen kalmadı oğlumu ölü doğum yaptırmak istediler çok çekersin dediler asla vazgeçmedim ve bağırsaklarım dışarda karnımda torba ile geziyorum 3 cü sezeryanim oldu yine yanımda eşim haricî kimse yoktu ( biz kimseyi istemedik ) 


Yinede asla ama asla isyan etmedim bunu çocuklarima da mümkün olduğunca elimden geldiğince çocuklarima yansitmadim 



Çevremde ve burda gördüğüm de onlara özel hatim indiriyorum ve gerçekten oğlum 5 çocuğa bedel bir çocuk 


Yeni doğanın sorunları var özel ilgi gerekiyor ama Rabbime şükürler olsun Rabbimin izniyle herşeyle baş ediyorum 

önce (719 puan) tarafından
Maşallah, helal olsun size allahim güç kuvvet versin safi ismiyle şifa versin. Herkes anne olmayı hak etmiyor maalesef
0 oy
önce (2,064 puan) tarafından
çok haklısın biliyor musun neden böyleyim neden böyle olduk diye kendimi çok sorguluyorum. ben de çok yalnızım desteksiz büyütüyorum. sabrımın çok tükendiğini ve çok şikayet ettiğimi fark ediyorum. sonra pişman oluyorum şükrediyorum evladıma ama neden öyle oluyor anlam veremiyorum. hayatımda ilk defa antidepresan kullanmaya başladım evladıma daha sabırlı sakin bir anne olabilmek için. 
önce (719 puan) tarafından
Bazen boşluk oluyor ama sürekli bir sikayet etme hali çok saçma geliyor. Yaradan boşuna mı cennet annelerin ayağı altında demiş. Allah bakma gücü versin yeter
önce (2,064 puan) tarafından
ben de fark edince hemen kendimi uyarıyorum şükrediyorum. gerçekten bir evlat sahibi olabilmek için ne sıkıntılar çeken kişiler var yüreğinde ne fırtınalar kopuyor insanların
önce (719 puan) tarafından
Çocuk veremiyor diye boşanan bilirim. Allah isteyen ve bakabilecek anne babalara nasip etsin
önce (2,064 puan) tarafından
Amin canım
0 oy
önce (4,401 puan) tarafından
Haklisin aslinda. Cocugunu şikayet eden bazı postlara ben de anlam veremiyorum. Onlar da kendilernce bizimki de boyle deyince yalniz olmadiklarini bilmek istiyorlardir belki. Yani benim mantigima oturan tek aciklama bu. Yok hareketli yok cok konusuyo filan aslinda gelisimsel olarak normal bi çocuk oldugunu gosteren emareler yani :) ben de tek buyutuyorum annem yirmi gun kaldi yanimda. Esimin ailesine zaten ben emanet edemezdim butun kocakari safaatalarini yapmak istediler cunku. Temizlik yemek yapamadigim zamanlar da oldu. Disardan soyleriz boyle durumlarda. Simdi de kizim uyusa ben de uyurum genelde. İslerimi de o uyanikkken yapmaya calisiyorum oldugu kadar. Kuzenimle uc gun arayla dogurduk ona teyzem kuzenim hep yardim ettiler ama evinde bardagin yeri degisse kizip kopurmus veya sey der hep benim de bi hayatim var kendime zaman ayirmaliyim. Burdakiler genelde genc anneler. Ben 37 yasinda anne oldum ve kizimla gidemediğim kizimla yapamadigim hicbi yer hicbi aktivite tercihim değil. Oncesinde gezdim tozdum eglendim sabahlara kadar dizi film izledim canim ne zmaan isterse yataktan kalktım bunlara doydum yani. Bi de en onemlisi eş destegi. Evin icinde misafir gibi hizmet bekleyen cocuguna baskasinin cocugu gibi iki agucuk gugucuk yapıp kenara gecen bi babaysa anne hepten bunalabilir. Esim sagolsun ennn buyuk destekcim baskasina da ihtiyacım yok. Boyle iste canim altinda yatan sebepler cok farkli olabilir. Bi de pespese doguranlar oluyo ama onladi hakli goremedigim icin deginmek istemedim. Bu devirde bin cesit korunma yontemi var
önce (719 puan) tarafından
Cocugu konuşmayan anneler iki lafından etsin diye Allaha yalvarıyor. Bazıları eşten yana şanslı evet ama yine de sikayet eden var  bebeğin almasından rahatsız olan anneleri biliyorum
0 oy
önce (3,403 puan) tarafından
Yahu anneyiz elbet yorulacağız, anlık şikayetçi olacağız kolay mı sabaha kadar kendinde hasta iken uykusuz kalmak kolay mı yemek yemeden su içmeden oturmadan saatlerce kucakta cocuk pışpıslamak yani bunlar anlık şeyler sonra kocaman sarılıp şükrediyoruz elbette. Eskidekiler eskide kaldı bilemeyiz sartlar ne oraya yorum yapmak mantıksız o zaman 10 cocuk yapan vardı sen yapabilir misin 10 cocuk bu zamanın şartlarıyla dört duvar arasında 10 cocuk yapıp sağlıklı bi anne olur musun eskiden oluyodu ama nasıl hep büyük cocuklara yük, kıyas yapmak coook ama coook yanlış? 
önce (719 puan) tarafından
Kimse ac susuz kalın demiyor eskiye göre kıyas yapmak gayette mantıklı. Benim demek istediğim doğurduğu cocugun nazını niyazını başkası çekmek zorunda değil sizin düşünceniz saygı duyarım. Teşekkürler
önce (3,403 puan) tarafından
Iyide  o zaman da amca hala dayı kaynana eltiler aynı yerdeydi kalabalık oluyodu arada büyüyordu cocuklar, ben hatırlıyorum bekar teyzem anneannem geliyodu bizle kalıyodu komşuculuk vardı simdi yanlızlaştık
0 oy
önce (13,334 puan) tarafından
Evladından şikayet edeni Allah imtihan eder,korkarım. Rabbim sağlık versin. Hem çalışıp hem kendim baktım kızıma şimdi oğlum olacak o da öyle olacak Allah sağlıkla doğum nasip ederse. Evladı biz istiyoruz Rabbim nasip ediyor 
önce (719 puan) tarafından
Aynen öyle canım Allah sabrını da veriyor Allah kimseye muhtaç etmeden büyütmeyi nasip etsin. Oğlunuzun da sağlıkla kucağınıza alın inşallah
0 oy
önce (3,577 puan) tarafından
Benim annem bizi buyuturken çok zorluk çok sıkıntı çekmiş 

Ama büyüyünce fazla fazla çıktı acisi 

Karşılık beklercesine büyütmüş çekmiş sıkıntıyı 

Verdik misli misli karşılığını 

Cocuk büyütmeye gelince 

O kadar yorgunum o kadar bitkinim ki 

O kadar şey yaşadım ki tukendigimi hissediyorum 

Suan bile çocuklar ev konusunda eşim yardım etmez 

Ederse ufak tefek 

Yine de çok şükür 

Elhamdülillah 
önce (719 puan) tarafından
Buna rağmen şükür ediyorsun canım Allah istediğin tüm güzellikleri nasip etsin inşallah herkes anne olmamalı
önce (3,577 puan) tarafından
Sağol canım Allah razı olsun
0 oy
önce (1,110 puan) tarafından
Çocuk büyütmek başlı başına zor sorumluluk. Fakat daha zor şartlar altında çocuklarını buyutenler var benim kızım 7 yaşında 2. Sınıf öğrencisi lohusayk4n yenidoğan bebeğimle beraber kızımın çantasını sırtıma yükler bebeğimle kızımı okula bırakıp geldim. Tek başına yolla diyenler olfu bebeğini bize bırak diyenler oldu bebeğini uyutup çocuğunu okula diyenler oldu 1 çocuğum yüzünden diğer çocuğumun hayatını tehlikeye atma kızımı okula tek gondermeem yenidoğan bebeğimi evde tek bırakmam yada başkasına eve geldikten sonra bebeğimi yıkar temizlik yemek yapardım lohusalık sürecim çok kötü geçti evet annemler geldi ama onlarında bir düzeni var hergun gelin benimle ilgilenein diyemezfim dusunduysrm hakkından gelmeliyim düşüncesindeyim çok zorluk yaşadım bir gün olsun off çekmedim birde bebegim kolik temas bağımlısıydi evdeki sesleri düşün kosusturmsleti düşün hiç şikayet etmedim hep şükür ettim yine şükür eediyorum elhamdülillah Rabbime olmyabilirdi yalnız bir hayat yasabilirdim ne kadar şükür etsem az 
önce (719 puan) tarafından
Maşallah ne güzel Allah sizlere bağışlasın inşallah büyüyüp kendi ihtiyaçlarını görecekleri zamanlarda olacak kolay olmuyor çocuk büyütmek
önce (1,110 puan) tarafından
Amin inşallah inşallah tabikide bu süreçte akıl sağlığını dahi kaybedebilirsin fakat zamanın çabuk geçeceği düşüncesi beni sakinleştirdi sagolsunlar hayırlı evlat olsunlar annelik bunu gerektirir fedakârlık ❤️
0 oy
önce (3,849 puan) tarafından
Ben kisimi uapayalniz dogurdum. Eşimden başka tek yardimcim bile olmadı. Yurt disinda oldugum icin. Ama asla isyan etmedim. Cok şükür tam istedigim gibi ilgileniyorum da 
önce (719 puan) tarafından
Maşallah Allah isyan edenlerden etmesin
0 oy
önce (5,050 puan) tarafından
4 çocuk üçü normal bir sezryan kimsem yoktu yanımda kimseye de şikayet etmedim misafirimi de agirladim hamur işimi de yaptım yeri geldi yatılı misafirim de oldu daha da oluyor 
önce (719 puan) tarafından
Maşallah size bende sizin gibiyim bir şekilde gün sonu geliyor yatağa geçip uyuyorsun
önce (5,050 puan) tarafından
En önemlisi beden sağlığı canım herşey inanki gelip geçici
0 oy
önce (589 puan) tarafından
İyi ki varlar ♥️ bide dövüşmeseler :)) 
0 oy
önce (2,065 puan) tarafından
Eskiden annelerin şikayet etmediklerini nereden biliyorsunuz? Eskiden doğur, karnını doyur, uyut bundan ibaretmis cocuk bakmak..kacimizin annesi çocuk eğlensin diye evde bir sürü etkinlik su bu yapıyordu ya da hangimiz tüm gün annesine yapışık yaşıyorduk? Anneler babalar gayet azarliyordu, dövüyordu çocuk da istese de istemese de pısıp kenara kalıyordu. Sokakta oynuyordu, sosyallesiyordu, anne babasından neredeyse bağımsız büyüyen çok çocuk var. Geçen de eşimin eniştesi siz niye bu çocuğa bu kadar para harcıyorsunuz diyor. Kızım devlet anaokuluna gidiyor tam gün 6bin veriyoruz onu diyor. Onlar zamanında çocuklara beş kuruş harcamamis adam onla ovunuyor. Yani o adamın çocuk yetiştirmesi ile günümüz nasıl kıyaslanabilir? Eskilerin çocuk yetiştirmesi hayatta tutmaktan ibaret yüzde 90, simdiyle kıyaslamak bence çok anlamı olmuyor.  Bizlerin çocuklar konusundaki kaygısı, psikolojik zorlukları, yetiştirme çabaları daha fazla. Ki bence bizim zamanimizda Telefon internet olsa hepimiz ma.l olurmusuz, herkes telefon verir salardi çocuğunu öyle bir bosvermislik

İlgili sorular

+1 oy
32 cevap 742 göst.
4 Eylül 2021 Diğer kategorisinde misafir tarafından soruldu
0 oy
14 cevap 411 göst.
3 Kasım 2020 Aile & Aşk kategorisinde Haceerr (2,009 puan) tarafından soruldu
0 oy
33 cevap 1,378 göst.
0 oy
14 cevap 1,038 göst.
11 Mayıs 2019 Diğer kategorisinde admin (163,659 puan) tarafından soruldu

410,438 soru

12,344,960 cevap

39,983 kullanıcı

Kategoriler

...