İllallah ettim artık. Buraya taşınalı 1ay oldu sürekli tanava vuruyorlar ufacık seste. Kızlar benim ikizlerim var 4 buçuk yaşında biri otizm gun içinde konuşturur buna engel olamıyorum. Diğer oğlum kreşte sabah 8 de gidiyor akşam 5 e kadar . Her gün özellikle 6 7 gibi duvara vuruyorlar . Gittim konusrjm güzellikle anlattım durumj özel gereksinimli çocuğum var bende rahatsız oluyorum elimden geleni yapıyorum başı boş bırakmıyorum kusura bakmayın siz duvara vurduğunuz da panik oluyorum falan diye. Adam çıktı kapıya önemli değil biz bilmiyorduk falan dedi insan gibi konuştuk . Ama yine aynı yine aynı yemin ederim öyle cocuklar bagris cagris yapmazlar ben hemen müdahale ederim . Aksam 9 olunca yataklarında olurlar. 9 dan sonra hiç ses çıkmaz bizim evde . Dün akşam oğlum ağladı diye duvara vurdular. Çocuğun psikolojisi bozulacak diye korkuyorum çocuk 10 dk oturduğu yerden kalkamadı korkuyorum diye . Eşim dün akşam aradi duvara vurmayın çocuk korkuyor beni arayın diye . Neyse konuştu eşim adam sey diyormuş otizmli oğlum için. Odaların kapısını kapatın tek odada kalsın yemin ederim kan beynime sıçradı bunu duyunca . Yok dedim bitti daha asla onlara güzellikle yaklaşmam dikkat etmem . Biz sustukça tepemize çıkıyorlar sakin dedim bir daha duvara vururlarsa polisi ben cagiricam en sonunda saç baş girisicez belli .
Bizden önce çıkan kiracılar da alttakilerden dolayı çıkmışlar onlara da aynısını yapmışlar.
Ben diğer evde 5 sene oturdum .5. Katta oturdum hiçbir komşudan şikayet almadım otizmli oğlum oldukları için çok anlayış gösterdiler. Ama bunlar kıl dan nem kapiyorlar. Gün içinde ses olmuyor mesela çocuk bir ağlasın hop vuruyorlar . Ya bu çocuk hiç mi ağlamayacak hangi çocuk ağlamadan büyüdü . Çok doluyum dünden bu yana sinirden perişan oldum . Ama asla alttan almam bu saatten sonra