Hanımlar 2 kızım var biri 3.5 yaşında digerinise 20 aylık 2. Bize supriz oldu düşünmüyordum acikcasi Allaha şükür oldu yinede
O kadar yoruldum ki sinirden oturup ağlıyorum tek başıma psikolojik olarak çok çöktüm artık çok yoruldum bünye olarak değil ama psikolojik beni 2 senede yipratti ne birseyden zevk alıyorum nede hava almaya cikabiliyorum sinirden sinirlerim yatissin diye sürekli kahve içiyorum anca öyle oluyor büyük kızım yemek yapsam bile en kötü telefonla konuşsam bile sürekli anne anne anne bu hep böyle hayatta peşimi bırakmaz artık bu almaya başladım oturup etkinlikte yaparız ederiz parka çıkartırım gezeriz etkinliklere gideriz ama kendime zaman yok küçüğü zaten tam yürüyemiyor dengesini kuramıyor sürekli onun peşinden gitmekten gerçekten artık bünye olarak yoruluyorum eşimin bir desteği yok bana fabrikada çalışıyor sürekli mesaide annem desen varla yok arası ne gelir ne gider getirsene 2 saat oturur çocuğu parka götürür evine gider yemek temizlik olsun 6 yıl olmuş bir kere bana destek olduğunu görmedim evin dağınıklığını gördüğü halde mutfak bile dağınık gördüğü halde ben çocuklara bakayım sen evini topla yada yemeğini yap demez anlamadım gitti y yıl oldu burama kadar geldi artık
Kayinvalidem sadece pazar günleri izin evinde yemeğini yapar bana getirir ev işlerinde yardım eder o gün ama inaninki ev temizliği olsun çamaşırlar olsun 1gun yetmiyor zaten birinin çocuklarıyla ilgilenmesi gerekiyor ama olmuyor o kadar bunaldım ki oturup artık sinirden ağlamaları başladım
Sizler nasıl yapıyorsunuz sabahtan kalkıp erkenden öylemi düzen kuruyorsunuz fikir verirseniz sevinirim