Merhaba kızlar bir sıkıntımı sizinle paylaşmak istiyorum, en azından içim rahatlar veya fikir verirsiniz.
Benim eşim bu aralar çok üstüme geliyor, bebekle uğraşıyorum yemek yemiyor.Doktor dikkat et hastanelik olmasın dedi,getir yatiracam dedi.Bizde süreci evde geçiriyoruz elimden geleni yapıyorum bugün biraz da olsa yedi şükürler olsun.bebek her ağladığında onu susturmami bekliyor,ben ne yaparsam yapayım bu çocuk susmuyor 1 yaşında.ve eşimin bana takındığı tavır zaten beni bitiriyor.ya ben daha ne yapıyım sabahtan akşama kadar ağlayan mız mız bir bebek.Bana diyo ki sen çok iyi bakıyorsun görüyorum, herşey çok mükemmel deyip alay eder gibi ona iyi bakmadığımı ima ediyor. ben gerçekten bıktım, artık bugün sinirden taksi çağırıp gidecektim.artik o kadar boğuluyorum ki,daha lohusalık depresyonundan çıkmadım çok kötüyüm.Bu adam neden beni anlamıyor,halimi görmüyor,empati kurmuyor.Elimden geleni yapıyorum ama bana dediği şeyler beni mahvediyor.evlendigime bin pişmanım, artık bebeği de bırakıp çekip gidicem buralardan baba evine gitmeyi bile düşünüyorum.Herseyden bıktım herşeyden.yuzunu bile görmek istemiyorum.o lafları hiç haketmiyorum😭