Ahh sakin ol canım öncelikle, şöyle söyleyeyim bu düşüncelerin hepsine bende kapıldım çünkü bize öyle gösterildi çocuk olunca evde oturup ekmek bekleyen kadınlarla büyüdük onlarda öyle oturmak istemezdi ama hayat onları öyle yaşamaya zorladı. Şimdi anne baba olmak onlar gibi olmak anlamına geliyor o yüzden sana, ama şöyle düşün evlilik de önceden illaki öyle geldi artık büyüdün birçok şeyden mahrum kalıyormuşsun gibi hissettirdi. Hayatın belli evreleri vardır ve her evre kendi içinde çok güzel kaybedeceğin şeylere odaklanırsan bunalımdan çıkamazsın kazanacağın şeylere odaklan, yaşadığın ortam nasıl bilmiyorum ama kendimden anlatayıım yaşadığın yer müsaitse sende yaparsın. Sezaryen oldum evim yüksek girişli bebek arabasını mutlaka taşımam lazım kırkım daha çıkmadan bir elime bebeğimi bir elime arabayı alıp çıkıp geziyordum eşimin geliş vaktine yakın, eve dönüşte bebek arabasını eşim taşıyordu eve daha az yoruluykdum. Sütü sağıp biberonla yanıma alıyodum bazen çay bahçesinde oturuyordum açıksada sütü var zaten yanımda, ilk zamanlar zaten o kadar küçük ve hareketsiz oluyolarki bu dediğimi yapabilirsin sonrasındada bazen slinge koyup markete arkadaşıma gidiyorduk beraber. Şimdi yürümeye başlıyor artık elini tutup gezeceğim günlerin hayali süslüyo hayatın yarım kalmıyo eksik parçan geliyor. O yüzden hiç sıkma canını. Eşinin hareketleri hormonlardan dolayı gözüne batabilir evlilikten eşinden tiksinebilirsin bunlarda hep hormonal ve çok ama çok normal kolay değil karnında canından bir parça büyüyor geçicek hepsi inşallah