Çok zor. Bazen nazar değmesin dediğim günler de oluyor mesela o hafta canımı çıkaran evladım, canım, ciğerim oğlum tüm haftanın yorgunluğunu sanki bir günde atmak ister gibi sakinliyor ama diğer 6 gün yine fırıldak yine cincik.
Kızım da durmadan ağlayan bir meme bağımlısı. Ev işi yapmayı çok seven ben bile yıldım artık çünkü 10 dk emdir uyut 10 dk süpür sil derken insanın canı çıkıyor.
Yemek yapmaktan da nefret ediyordum zaten şimdi hepten illallah ettim. Kola ve üzerine bantlanan promosyon bardak gibiyiz, velet yürümeyi beni taklit ederek öğrendi.
Bir de bunun kardeş kavgası var, cici diye seviyorum ayağına şapalağı koyuyor kızın suratına, bir de tırnaklıyor hızlıca ki görme yani kızın suratı kırmızı kırmızı.
14 aylık erkek ve 3 aylık kız evlattan güncel haberler bunlar.
He ben mi? Ben kendimle yeni yeni tanışıyorum. Şöyle 2 senelik bir aradan sonra karakterim, kişiliğim, ruhum nasıldı hatırlamakla uğraşıyorum.
Sahi, ben kimdim ya?