Salı günü doğum yaptım kızlar çok riskli bi hamilelik geçirdim hem bebeğimin hem benim hayati tehlikesi vardı rahmimin alınma ihtimali vardı kan değerlerim çok düşüktü ve sürekli kanamam oluyodu 2 buçuk ay sürekli yoğunbakımda takipte kaldım 1 buçuk yaşında da oğlum var üstelik annemdeydi ama çok üzülüyodum benden ayrı kaldığı için.
Neyse sorunum şu ki eşimden bu dönemde hiç bi destek göremedim. Sorsan çok ilgiliyim der ama ne bileyim tatmin edici değil. Hastanrye geleyim mi diyo. Yoğun bakım olduğu için içeri giremiyo en fazla 5 dakika görüyodum diye yok gelme diyodum ama aslında kapıda olduğunu bilmek bile iyi gelecekti bana. Ben gelme desemde onun gelmesini istiyodum. Ama o kahvede okey oynamayı tercih ediyodu. Aklı bendeymiş ama ben gelme diyomuşum...Çok zor bi ameliyat geçirdim çok kan kaybettim 6 ünite kan takviyesi yapıldı millet benim için üzüldü ağladı ama o 2 günlük ameliyatkıyken beni bırakıp sinemaya gitti. Ayarlamış etmiş seyanslara bakmış gelmiş gideyimmi diyo. Git dedim bende.. Yani insan karım zor bi yolculuk geçirmiş yanında olayım demez mi. Az önce dışarı çıktı yiyecek bişey alayım dedi akşam yemeği için. Benim sevmediğimi bile bile yürek alayım mı diyo. Nasıl alma diyeyim al dedim. Sen ne yiyeceksin dedi ben aç değilim dedim. Ben olsam üzerine titrerdim yanından ayrılmazdım önceliğim hep o olurdu kendini toparlasın diye.. Çok mu abartıyorum bilmiyorum.