Selam belki beni yadirgar belki kizarsiniz ama artık canımdan bıktım usandım kendimi olduresim geliyor yeni doğum yaptm onbeş gün oldu mecbur sezeryan oldum iki gün hastane de yattım annem bize gidelim dedi tamam dedim ve en büyük hatayı yaptım eve gittik annem ise girdi vardiyalı çalışıyor ananem ve kardeşlerim var eşim de yanımızda kalıyor doğumun ertesi günü ayağa kalkmak zorunda kaldım.annem saat bir de işe gidiyor ise gidiyorum die hiç bir ev işine elini sürmüyor kahvaltı hazırlıyorum topluyorum ortalık yatak yorgan bebeğim ağlıyor durmuyor gazı var sürekli annem zorlaniyon ama napim dio çalışmam lazım dio kb yin yoruliyom bişe yapmam dio gidiyo ev işi yapıyorum çamaşır bulaşık odalar berbat tuvalet banyo pis hergun iş yapmaktan belim kiriliyor dikislerim sızlıyor gözlerim falan berbat oldu geceleri hiç uyumuyorm akşama yemek yapıyorum koşa koşa halletmeye çalışıyorum ananem genç ama yapmıyor yemek yapmam ben çamaşır asmam hasta oluyorum dio kız kardeşim küçük birini yapsa birini bırakır babam aksma yemek ister bunu mu yaptınız der ananem hiç bişe beğenmez yemem içmem sen çocuğa bakamiyon hamilelikte kendini besledin kucağına alma onu yapma bunu yapma annem sürekli kendine biraz bak bu halin ne lohusa piskolojisi seninki çocuğa gaz damlası verme alışır der eşim.eve gidelim der kendi vardiyalı çalışıyor gece yok erkek kardeşim bu ev mülteci kampı gibi nefes alamiyoz der gece yarısına kadar TV izlerler kaynanam hiç demez evine git geliym yanına die ve ben öğretmen im çalışıyordum kendime bakıyordum şimdi kendi halime kendim inanamıyorum bebeğime gece sus artık sus diyorum.kimse bana yardım etmiyor ne yapacağımı sasirdim hizmet etmekten bebeğe bakmaktan hayatımdan ailemden yaşamaktan herseyden herkesten bıktım canımdan bıktım .....