Merheba kızlar, sadece yazıb, paylaşmak istedim. Annem ve babam bir birlerini çok sevmişler. Aileler razı olmayınca babam annemi kaçırmış. Ben 9 aylıkken babam zehirlenmeden vefat etdi. Annem bütün ömrünü bana ayırdı, bütün gencliyini. Babamın annesi ve babası, yani ninem ve dedem. Beni elleri içinde büyütdüler. 10 yaşıma kadar ninemin belinde büyüdüm. Şimdiye kadar her derdime koşar, her şeyimi yapardı. En büyük hayalı benim düğünümü görüp, sonra vefat etmekdi. Düğünümden sonra ölmeyi çok istiyordu. Toprağa verdiyi 2 evladının yanına gitmek için. Düğünümden 1 hafta sonra tansiyon vurdu yoğun bakıma yerleşdirildi. Ve 20 gün sonra vefat etdi. Son anlarda beyni ölmüşdü. Hiss etmiyordu. Amma ben nine diye seslendiğimde bana, "ay can meleğim" dedi. Her kes ağladı ve yine beyni öldü. Ninem vefat etdiği saatlerde haberim yoktu, amma hemin an kulağıma ses geldi, sanki kimse "ninen vefat etdi" dedi. Kalbim sançdı. Ve ben onu itirdim. Pamuk gibi olan bedeni kurumuşdu. Her zaman onunla gidib geldiyimiz yoldan cenazesini aparıyorlardı. O kadar melek kalöliydiki, kimseye kin beslemez her kesi temennasız severdi. Ben onunla çocukluğumu, mutluluğumu, babamı yeniden gömdüm
