Benim de doğumdan sonra kaynanam bizim evdeydi. Çocuğu kontrole kadar götürdük. Bir geldim kendi annem de gelmiş yatak odama girip dolapları falan açmışlar, kıyafetleri çıkartmışlar, yere atmışlar, katlı çarşaflarımı değiştirmişler kafalarına göre. Gittim kapıdan baktım. Ikisi de pek masum sessiz sessiz sanki hiç yokmuşum gibi devam ediyor. Dedim napiyorsunuz? Hiç ses yok. İnsanın bir özeli vardır değil mi dedim. Annem hala bunlar ütülenecek deyip kıyafetleri alıp gitmeye çalışıyor. Ben de bırakın hiçbir şey yapmayın insan bir sorar yatak odanda yapılacak bir şey var mı niye kendi kafanıza göre iş yapıyorsunuz dedim. Kimseden yine ses yok. Çıktılar somurtuk somurtuk. Ama çok sinirlendim yani. Zaten derli toplu odam,altınlarım var, geceliğim, iç çamaşırım kimse görsün istemem. Çok rahatsız ve sinir olmuştum. Daha da kimse karışmadı zaten o tepkiden sonra. Öyle bir tepki vermek istemezdim ama en nefret ettiğim şey özelimin karistirilmasidir. Hadi odayı bi süpürüp çıksalar neyseydi de dolapları karıştırıp kafalarına göre düzenlemek nedir. Mutfak desen öyle boşaltmış kendine göre dizmiş. Ya kimi ilgilendirir ben istediğim gibi dizerim. O gün zaten eşime dedim ben katlamayacağım annene söyle gitsin, annemi de gönderdim. Kendi işimi de kendim yaptım. Ben uygun bulmuyorum uyarımı da kim olsa yaparım.