Tatlım bence eşin kendini iyi ifade edememiş. Ama haklısın benim de sinirim bozulurdu. Kendimden örnek vereyim. 4.5 yaşında benim yeğenim de. O da ailenin ilk torunu, prensesimiz olur. Normalde annemler buradayken anneme hep beni aratır.Ama ilk hamile kaldığımda aratmak istememiş. Annem "Halayı arayalım mi kuzum?" dediğinde "Gerek yok. Onun bebeği olacakmış" demiş. O kadar üzüldüm ki yavrum kimbilir ne kurdu kafasında. Ben de karşıma aldım konuştum "Sen onun ablası olacaksın, ona oyun oynamayı öğreteceksin" vs. dedim, sarildim, ona daha çok vakit ayırdım. Şimdi gidip gelip karnımı öpüyor, "Halacim Kuzey ne zaman doğacak? Doğunca oturabilecek mi? Salıncağa binebilir miyiz birlikte?" gibi sorular soruyor.
Demem o ki, eşin tabi ki çocuğunuzu daha çok sevecek, ama "Psikolojisi bozulur" vs demesinin sebebi, çocuğun önündeki tek baba figürünün kendisi olması. Yine de al karşına konuş bu durum seni çok sarstıysa? Eğer hala kendini düzgün ifade edemiyorsa "Çocuğunu sevmiyorsan ben ailemin yanına gidiyorum. Benim de babam/abim ona baba gibi davranır nasılsa." gibi ince bir ültimatom verebilirsin. Ama bence gerek kalmayacak :)