Kısa kesmeye calısıcam canlarım acılan postlardan için bir tuaf oldu paylaşmak istedim
16 yaşındaydım hayatının değiştiği zaman
Annesi beni görmüş beğenmiş haberim bile yok arkabayiz eşimle 3. Dereceden
Görücü usulü evlendik görür görmez çok beğendim eşini nişanlandık sona bana 3 sene birlikte olduğu bir kız olduğunu ama anne ve babasının istemediğini söyledi
Şimdiki aklım olsa acılarım kangiren olmadan keser atardım ama benimle eski duygularını paylaştı zannettim meğerse hiç unutmamış sevdiği kızı
Evlendikten sonra onun acısı ile sanırım ne dayakrlar yedim ne acılar çektim her defasında seni ben istemedim ANNEM babam istedi dedi ama is işten gecmistu
Oğlum doğmuştu ve bu böyle hep devam etti ama ben ilk baştan beri kabul ettim kaderime azı olmayı
Hic sevmedi beni hep kusur aradı ne kadar güzel olursan ol kalbinde yatan güzel olmayınca göze battım
31 yaşındayım düşünüyorum da hiç hayatımdan tat almamışım hep acı çekmişim bazen kendime çok açıyorum oturup salya sümük ağlıyorum ağla çünkü senden başka kimse sana acımadı diyorum