Çocuktan çocuga deiğişiyor canım, büyük kızım 4 4 büyüttüm, istediği herşeye evet dedik, giyimi herşeyini marka alırdık, yeri geldi yokta dedik, sadece birşeyle de sınırlandırdık, çocugun pskolojisini etkilememek için, şuan 16 yaşında yetiştirmemize göre şımarık, doyumsuz bir çocuk olması gerekirken, birşeyle idare edebilen, bir ekmekle 40 yıl idare eden biri oldu, marka takıntısı hiç yok, gereksiz buluyor, kendi harçlıkları ile kendine kitaplar alıyor, 2 çantası varsa 3. Canta almama hiç izin vermez böyle bir çocuk oldu
Büyük oğlumda hemen hemen ablası gibi yetiştirdik aralarında 3 yaş var, oğlum doyumsuz bir çocuk, oldu. Tek birşeyle mutlu olmuyor, markasız giç birşey giymiyor, 150 tllik ayakkabılara göz ucuyla bakıyor, 14 yaşında şuan, son ıkı yıldır almaya durumumuz el veridği halde çok aşırı kıstım, herşeyi elde ettiği için aldığı şeyle mutlu olmadığını farkettim, kışlık veya yazlık alılverişe çıkacağız, evdeyken ihtiyaçlar belirlenir onlar alınır, oğlum sürekli dışına çıkardı, iki sweatshirt alacaksak gözü 3. 4. de olurdu, bende eğer ihtiyacı iki şeyse birtaneye düşürdüm, 2 pantolon ihtiyacı varsa bire düşürdüm, ayakkabı markaların sezan sonunu almaya başladım, belirli bir limit verdim ayakkabı için, o limiti aşmamak için sezon sonunu takip ediyor, o diğer birer pantolon sweatshirti sorunca onlarıda diğer ay alacağımızı söylüyorum, bu 2 yılda baya işe yaradı, küçük kızımı da demiyorum o daha anlayışlı 9 yaşında :D