Şuan çok keyifsizim fakat bu soruya fikrimi söylemeden geçemeyeceğim çünkü beni anlatmışsın. :) Bebeğim şuan 8 aylık ve 4 aylık olana kadar aynı şekildeydim.. Bu yadırganacak bişey değil canım benim. İlk kez anne olan çoğu kadın bunları yaşıyor. Bebeğine olan sevginden şüphe etme eminim onu her şeyden daha çok seviyorsundur. Bu da bir tür depresyon hali. Serbest hayatına bir anda tamamen sana bağlı sana ait bir canlı girmesi, üstelik isteklerini, eksiklerini anlatamaması..
Ben çözümü şöyle bulmuştum;
Mesela bir gün belirliyordum, o gün temizlik günümdü. Biraz fazla yoruluyordum o gün evi temizliyordum ama ertesi gün rahat ediyordum. Yemeği biraz fazla yapıyordum, iki gün yiyorduk, ertesi gün yemek yapacağım zamanı kendime ayırıyordum. Bebeğe gelince, özel kangurular var, alıp sürekli önünde tutabilirsin. Böylelikle hem işlerini görürsün hem de bebekler hareket etmekten çok hoşlanırlar.
Rabbim çocuğunu sana, seni çocuğuna bağışlasın. Hayırlı ömrü olsun, hayırlı evlat olsun. :)