Valla benim yaşadıklarımı başka lohusa yaşasa intihar falan ederdi heralde 6 günlükken eşim ben corona oldu hastende bi odada ben bebeğim eşim 10 gün kaldık alttan dikişlerim acıya acıya o yoklukta bebeğime baktım bebeğim 10 gün yıkanmadı kıyafetleri bitiyodu kustuğu işediği kıyafetleri çeşmede akıtıp giydiriyodum bi ara ateşi çıktı mahvoldum günde 1 2 saat uyuyodm hayal görüyodm artk 10 gün boyunca bi odaya hapsoldum sabah akşam iğneler yedim damar yolu açılmaktan damar kalmadı kolumda artık mosmor oldu ellerimi yıkamaktan parçalandı kanıyodu ellerim bebeğim her kalktığında maske takıp el yıkıyodm doyuyomu anlamıyorum bakamıyorum diye saatlerce ağladm hastane yemekleri malum süt olsun diye durmadan su içtim durmadan günde belki 5 litre bitiyodu başka yiyecek bişym yoktu bunun sonucunda normal doğumunda etkisi ile kanamam devam ederken idrar kaçırmayada başladm eşim bi yandan mahvolmuş bebeğim bi yanda hergün bebeğim ölecek diye korkuyodum bütün bunlara rağmen depresyona girmedim isyan etmedim dua ettim o yüzden girilen lohusa depresyonları bana hiç inandırıcı gelmiyo biraz Lüx. Her şeye rağmen isyan etmeden bebeğine bakan güçlü anne olmak zorundaydım b anlattıklarım yaşadıklarımın yüzde biri hepsi içimde hepsi hafızamda