Doğum yapalı 37 gün oldu ilk zamanlar zor geldi psikolojim bozulmuştu resmen oğlum aglayinca onun aglamasina dayanamayıp bende ağlıyordum bebeğim 3 gün göğsümu tutmadı tuttuktan sonra da onun ağzında pamukcuklar çıktı bnmde göğsüme bulaştı geçmek bilmedi yeni yeni iyileşti sonra zamanla anneliği kavradım bebeğim bana öğretmen gibi oldu belki onu büyüten bnm ama o bnm öğretmenim oldu birlikte biseylerii aşmaya başladık kaynanam gille birlikte yaşıyoruz resim oğlum 29 günlükken İstanbul a çalışmaya gitti mecbur bı miktar borcumuz var onları bitirmeli sonra kendi hayatımız için çalışacak bizim için oğlumuz için bnm burda kaynanamın bize yasattiklarina sabretmem lazım kadın iş hastası ve biz köyde yaşıyoruz ona göre iş yaparsan baş tacisin ama iş yapmadan düşmanisinn bnmde oğlumun uyku düzeni yeni yeni düzeliyor gündüzleri uyumuyor akşamları uyuyor ee haliyle gündüz iş var kadın sürekli konuşup laf ediyor bir sürü hayvanları var satsalar eşimin borcu biter ama o iki bekarım daha var deyip hayvanları satmiyor bekarlarina kadar o hayvanlar iki katı olur yine onları bahane etmiş neyse kısacası bn eşim ve oğlum için sabrediyorum oğlum en büyük sabrım olmuş bu evde bana bunu niye anlattığıma gelirse eski bn olsaydım o kadının yaptıklarına katlanmayip giderim ama şimdi oğlum var diye sabrediyorum yani annelik o kadar güzel bı duygu ki anlatılmaz yaşanır rabbim evladi olmayan herkese nasip etsin inşallah hakkınızı helal edin uzun yazdım ama birine içimi dökmeye çok ihtiyacim vardi