Ohhooo ben daha beterini çektim. Sizinki yine daha iyiymiş 
sezaryen olurken anestezinin etkisi cabuk gecti bende. Acı hissettim rahmimi dikerlerken. Ama ne acı... Ağlama krizine girdim acıdan. Sonra uyuttular beni. Söylenene göre uyurken hep sayıklamışım çok canım acıyor diye. Odaya çıkarıldıktan birkaç saat sonra kendime gelebildim biraz. Sonra sondamı çıkardılar. Çıkarıldıktan 45 dk sonra müthiş bir sancı kapladı bu sefer kasıklarımı. Bağırdım, cagirdim yardım edin diye. Doktorum evine gitmişti. Nöbetçi doktor gelsin diye bekliyorum, yok babam yok. Gelen yok. Hemşireler panik. Ben yine acıdan ağlıyorum deli gibi. Gozlerimi tavana diktim bir ara. Azraili bekliyorum artık. Annem öleceğim sanmış. Eşim çok üzgün, ağlamaklı, elinden birşey gelmiyor. En son tuttular beni, adeta bir felçli gibi hareket edemeden tekerlekli sandalyeye koyup, nöbetçi doktorun odasına götürdüler. Ultrasonda doktor baktı ve idrar torban dolmuş dedi. Sonda çıktıktan sonra idrarımı yapamadım. E kimse de bana birşey demedi sık sık tuvalete çık diye. Ben de bilmiyorum tecrübesizlikten. Tekrar sonda taktılar ve eşim dedi ki, ben hayatımda öyle birşey görmedim. Senden tam 3 lt idrar cıktı dedi. Yani patlayacakmış neredeyse. Patlasa kana karışır, zehirlenirim, sonrası da malum zaten. Özel diye gittiğim hastane beni mahvetti. Bana çekmediğim acıları çektirdi. Bir daha o hastaneye gitmek mi? Aslaaa!!!
